مرور رده

شناخت پیامبران

روز مبعث چه روزی است؟

بعثت یعنی انتخاب شدن، به همین علت می گوییم که حضرت محمد (ص) به پیامبری مبعوث شدند. مبعث به روزی می گویند که حضرت محمد (ص) در 27 رجب سال 13 پیش از هجرت ( یعنی زمانی که پیامبر (ص) در مکه بودند و هنوز به مدینه نرفته بودند) در مکه برای

مروری بر سیره اخلاقی پیامبر اکرم (ص)

بیان صریح باورها با بررسی برخی آیه ها و روایت ها درمی یابیم، رسول خدا صلی الله علیه و آله از بیان عقیده خود در برابر مشرکان و مخالفان، هیچ گونه هراسی نداشت. پیامبری که سخنش صدق و آیینش بر پایه حق و شریعتش بر مبنای فطرت و پشتوانه

پیامبران الهی، مامور به ابلاغ توحید در عبادت

آيا پيامبران الهي مامور به ابلاغ توحيد در عبادت بودند؟ خداوند در سوره نحل دعوت به توحيد در عبادت را برنامه اصلى تمام پیامبران مى شمرد و مى فرمايد: «ما در هر امّتى رسولى برانگيختيم كه: خداى يكتا را بپرستيد؛ و از طاغوت اجتناب

بشارت حضرت عیسی(ص) به بعثت پیامبر اسلام(ص)

آیا حضرت عیسی(علیه السلام) بعثت پیامبر اسلام (صل الله علیه واله وسلم) را بشارت داده اند؟ خداوند در آیه 6 سوره صفّ می فرماید: حضرت مسیح(ع) به آمدن رسول اکرم(ص) بشارت داده است و این بشارتها به قدری مفصل بیان شده که خداوند درباره

نسبت دادنِ “نسیان و فراموشی” به پیامبر(ص)

درباره اينكه آيا پيامبر(ص) دچار «نسيان و فراموشي» شده است يا نه؟ دو احتمال از سوي مفسران داده شده است: 1. پيامبر(ص) فراموشى ندارد، و آنچه در آيه 24 سوره «کهف» آمده اشاره به امّت پيامبر(ص) دارد. بنابراين معناى آيه اين است كه: «اى امّت

“معجزه” ابزاری تبلیغی یا وسیله ای دفاعی؟

بدون شكّ «معجزه» براى پيامبران، يك وسيله اثباتى است تا سند نبوّت و شاهد صدق دعوت آنان قرار گيرد و گواه آن باشد تا كه از جهان غيب پيام آورده اند. از سویی سيره پيامبران و صراحت قرآن، «معجزه» را ضرورت دفاعى می دانند؛ زیرا اساسا هيچ

الگوی کامل حکمرانی

حکومت پیامبر(ص)، اثباتِ توانایی اسلام دین «عبارت است از مدیر مجموعه‌ی زندگی انسان؛ یعنی برنامه‌ی جامع؛ نه برنامه‌ی شخصی و برنامه‌های صرفاً عبادی و فردی انسان.» ۱۳۹۹/۱۲/۲۱ به تعبیر بهتر، «عرصه‌ی فعّالیّت این دین، تمام گستره‌ی زندگی

عصمت انبیاء در ترازوی عقل

چگونه از طريق عقل می توان عصمت پيامبران را اثبات کرد؟ اولا: عوامل گناه در وجود پيامبران در برابرعوامل باز دارنده کارآمد نیستند؛ یعنی جهل و غلبه شهوات به عنوان دو عامل مهم در بروز گناهان، به خاطر علم وسیع و احاطه انبیاء به زشتی