توصیف امام صادق (ع) از حضرت ولی عصر
امام صادق(ع) می فرمایند: در صاحب‌الزمان(عج) نشانه ای از یونس(ع) است و آن ظاهر شدن بعد از غیبت در قیافه جوانی است.
او زیبا صورت و گندم‌گون متمایل به سرخی است.
او خوش‌بیان است و زیباصورت و ساق هر دو پایش محکم ولی در اثر قناعت و زهد و زیاده روی (در عبادت) نحیف است.
از نظر بدن نیرومند، هنگامی که فریادش به کوه ها برسد تخته سنگ های آن فرو می ریزد، دست بر دوش هر انسانی که بگذارد قلب او مانند آهن محکم می شود.
وی از نظر قامت نه زیاد بلند است و نه زیاد کوتاه بلکه میان بالا و چارشانه است سرش بزرگ و سینه‌اش فراخ است و گشاده پیشانی، ابروپیوسته و در طرف راست صورتش خالی است مانند قطعه مشک و عنبر نرم‌شده.
ابوبصیر یحی بن قاسم نابینا بود، وی احتمال می داد امام صادق(ع) مهدی موعود(عج) باشد لذا به امام(ع) عرضه داشت: من می خواهم دستی روی سینه شما بکشم!
حضرت(ع) فرمودند: مانعی ندارد. او دست به سینه و سرشانه امام(ع) کشید.
حضرت(ع) فرمودند: ای ابوبصیر چرا چنین می کنی؟
عرض کردم: قربانت شوم من از پدر بزرگوار شما شنیدم که می فرمود: قائم(عج) ما سینه ای گشاده و سرشانه باز و عریض دارد.
حضرت(ع) فرمودند: ای ابوبصیر! پدرم زره پیامبر(ص) را می پوشید برایش بلند بود به طوری که روی زمین کشیده می شد.
حضرت(ع) فرمودند: من هم وقتی آن زره را پوشیدم به زمین می رسید ولی وقتی که قائم(عج) آن را بپوشد مثل این است که پیامبر اکرم(ص) آن را پوشیده است و دامن زره به زمین کشیده نمی شود کسی که عمرش از چهل سال تجاوز کرده است، صاحب الامر نیست.(۱)
۱-بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۱۹