چگونه امام موسی صدر سووشون را جهانی کرد؟
امام موسی صدر، شخصیتی فراتر از یک رهبر دینی، روحیه‌ای باز و ارتباطاتی گسترده با چهره‌های فرهنگی داشت. از دوران طلبگی در قم و تحصیل در نجف تا حضور در لبنان، او با افراد متنوعی از روحانیون تا روشنفکران در ارتباط بود. این ویژگی، او را به چهره‌ای منحصربه‌فرد تبدیل کرد.
در قم، آیت‌الله شبیری زنجانی و میرزا علی احمدی میانجی از دوستان نزدیکش بودند. اما در تهران، محفل ادبی جلال آل احمد و دیدار با سیمین دانشور و نیما یوشیج برای او جذابیت داشت. این دوستی‌ها نشان‌دهنده عمق نگاه فرهنگی امام موسی صدر بود.
سیمین دانشور در خاطره‌ای از دیدار با موسی صدر می‌گوید: «وقتی در را باز کردم، مردی زیبا با چشمان خاکستری دیدم. گفتم تو حق نداری این‌قدر خوشگل باشی! خندید و با جلال و نیما به سادگی گپ زد.» این دیدار، آغاز دوستی صمیمی او با این زوج ادبی بود.
امام موسی صدر شیفته رمان سووشون، اثر جاودان سیمین دانشور، شد. او این رمان را که به زندگی خانواده‌ای ایرانی در زمان اشغال ایران می‌پردازد، به عربی ترجمه کرد تا در کشورهای عربی مانند لبنان و مصر شناخته شود. هرچند نسخه ترجمه او گم شده، تلاشش ستودنی است.
سال‌ها بعد، احمد موسی، مترجم مراکشی، سووشون را با عنوان «تراژدی ایرانی» به عربی ترجمه کرد. او که آثار متعددی از ادبیات ایران مانند «سمفونی مردگان» و «چشم‌هایش» را ترجمه کرده، راه موسی صدر را ادامه داد. این تلاش‌ها ادبیات ایران را جهانی کرد.