علاقه به شیرینی ژنتیکی است یا خیر؟

نتایج پژوهش منتشر شده در مجله «گوارش» نشان می‌دهد که ممکن است دی‌ان‌ای ما، عامل سوق دادن شدنمان به مصرف شیرنی باشد. اگر همیشه عاشق شکر یا خوراکی‌های شیرین بوده‌اید، شاید دلیل آن ژنتیکی و در دی‌ان‌ای شما باشد.

یک گروه از محققان بین‌المللی می‌گویند یک تغییر ژنتیکی در توانایی ما برای هضم برخی قندها ممکن است بر میزان علاقه ما به مصرف خوراکی‌های شیرین تاثیر بگذارد.

توصیه انجمن قلب آمریکا برای مصرف شکر کمتر از ۹ قاشق چایخوری (۳۶ گرم یا ۱۵۰ کالری) در روز برای مردان و کمتر از شش قاشق چایخوری (۲۵ گرم یا ۱۰۰ کالری) در روز برای زنان است.

مصرف مقدار زیاد شیرینی می‌تواند به سلول‌های بدن آسیب بزند و باعث التهاب مزمن شود که چاقی، بیماری‌های قلبی، دیابت، بیماری‌های کبدی و سرطان را به همراه خواهد داشت. همچنین مصرف مواد غذایی حاوی شکر زیاد مانند نوشابه، آبمیوه‌ و فست‌فود خطر ابتلا به چاقی و دیابت را در دور تند قرار می‌دهدمتخصص تغذیه نوفار گایفمن با تأکید بر اینکه ژنتیک نقشی در اشتیاق افراد به شیرینی ندارد، می‌گوید که در تحقیقات معلوم شده که «در گروه شیرینی‌دوست‌ها سطوح بالاتری از پروتئین واکنشی C وجود دارد».

بااین‌وجود نتایج خون این افراد سطوح بالاتر گلوکز و پروفایل لیپید ضعیف را نشان می‌دهد.از سویی دیگر متخصص تغذیه پیتر آلدیس می‌گوید که یافته‌های جدید نشان می‌دهد «تغییرات ژنتیکی مرتبط با توانایی بدن در هضم ساکروز می‌تواند هم بر مقدار مصرف غذاهای دارای ساکروز و هم بر علاقه افراد به غذاهای شیرین تأثیر بگذارد».

محققان معتقدند که شناخت سازوکارهای بدن می‌توانند میل به شکر و مصرف آن را کاهش دهند، بنابراین چنین تحقیقی یک حوزه نوآورانه است و می‌تواند در آینده به کاهش بسیاری از بیماری‌های مرتبط با شکر کمک کند