بی عدالتی در توزیع خدمات سلامت در تهران
توزیع ناعادلانه خدمات سلامت بین مناطق جنوبی و شمالی تهران باعث شده تا بیشتر بیمارستان‌ها و مراکز باکیفت در مرکز و شمال شهر باشند و جنوب تهران و شهرهای اقماری اطراف برای استفاده از این خدمات مسافت طولانی طی کنند.
به گزارش خبرگزاری افسران، تهران ۲۲ منطقه دارد که در این ۲۲ منطقه، حدود هشت میلیون جمعیت زندگی می‌کنند. مناطق تهران، شاید خیلی از نظر جغرفیایی از هم دور نباشند اما از نظر زیباسازی شهری، خدمات، امکانات و سطح رفاه مردم در مناطق، بسیار با یکدیگر متفاوت‌اند. با این که اختلاف طبقاتی تا حدی طبیعی است اما زمانی که از حدی عبور می‌کند، می‌تواند به وجود آورنده مشکلات جدی باشد؛ مثلا توزیع ناعادلانه خدمات سلامتی که در تهران وجود دارد، در بردارنده مشکلات زیادی برای قشر ضعیف و ساکن جنوب شهر است.
منظور از توزیع ناعادلانه خدمات سلامت این است که بهترین، بزرگترین و با کیفیت‌ترین بیمارستان‌های تهران واقع در مرکز و شمال شهرند البته این به این معنا نیست که در جنوب شهر هیچ مرکز درمانی وجود ندارد اما افرادی که در جنوب و یا خارج شهر زندگی می‌کنند برای اینکه از خدمات درمانی با کیفیت و متناسب برخوردار شوند، مجبورند مسافت زیادی را برای دست‌یابی به یک بیمارستان مناسب طی کنند که دلیلش ضعف در توزیع برابر امکانات و خدمات است.
حسین قناعتی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص بی عدالتی در توزیع خدمات سلامت در تهران گفت: مردمی که در شمال شهر تهران زندگی می‌کنند به دلیل بی‌عدالتی راحت‌تر به بیمارستان‌ها دست‌رسی دارند. در اسلامشهر به ازای هر ۸۰۰ نفر ۱۳۰ تخت وجود دارد. اکثر بیمارستان‌های تهران بالای خط خیابان انقلاب ساخته شده‌اند. کیفیت خدمات سلامت در ایران خوب است اما در توزیع و عدالت دچار ضعف هستیم وظیفه حاکمیت فراهم کردن حداقل‌هایی از درمان با نازل‌ترین قیمت‌ها و در برخی موارد رایگان برای مردم است تا همه از نعمت سلامت بهره‌مند شوند.
تمرکز بزرگترین مراکز درمانی تهران در مرکز و شمال شهر
همانطور که قناعی اظهار کرد، بیشتر بیمارستان‌های تهران بالای خیابان انقلاب هستند. مثلا بیمارستان امام حسین، حضرت رسول اکرم، شهدای تجریش، شهید رجایی، میلاد، فارابی، شهید هاشمی نژاد، بهمن، شریعتی و امیر اعلم را که جزو ۱۰ بیمارستان دولتی تهران هستند را برسی کردیم، به این نتیجه رسیدیم که این بیمارستان‌ها بیشتر در مرکز و شمال شهر تهران واقع شده‌اند. این اختلاف در شهرهای اطراف تهران بیشتر به چشم می‌خورد، به عنوان مثال در مناطق ورامین، شهر قدس، شهریار و نصیر آباد مراکز درمانی چشمگیری به چشم نمی‌خورد.
شمال شهر تهران با جنوب آن همخوانی ندارد
کیفیت خدمات درمانی و توزیع عادلانه امکانات از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، اما در تهران امکانات وخدمات باکیفیت بیشتر در شمال شهر متمرکز بوده‌اند و به بقیه مناطق توجه چندانی نشده است، به طوری که می‌شود گفت شمال شهر تهران با جنوب آن همخوانی ندارد و اگر بیماری مجبور باشد برای درمان، به یک مرکز درمانی تخصصی مراجعه کند، باید به مرکز یا شمال تهران برود که این فشار زیادی به بیماران وارد می‌کند. دولت باید به همان اندازه که به کیفیت و تعداد مراکز و خدمات درمانی در شمال شهر اهمیت می‌دهد، به جنوب و محل‌های اطراف تهران هم اهمیت بدهد و توزیع عادلانه خدمات سلامت را در اولویت خود قرار دهد.