شاهکار تحسین برانگیز دولت پزشکیان
وزیر نفت، از ثبت رکوردی بی‌سابقه در تولید نفت کشور از ابتدای سال جاری خبر داد.
محسن پاک‌نژاد، وزیر نفت، در جدیدترین اظهارات خود، از یک موفقیت چشمگیر در عرصه تولید انرژی کشور پرده برداشت. وی با اشاره به رشد قابل ملاحظه تولید نفت از ابتدای امسال تاکنون، تأکید کرد که این افزایش تولید یک جهش موقتی نبوده، بلکه نتیجه‌ی تدابیر بلندمدت و تلاش‌های مستمر در میدان‌های عملیاتی است. پاک‌نژاد گفت: «با تدابیر و اقدام‌های همکاران ما در میدان‌های نفتی، موفق شدیم رکورد تازه‌ای را در تولید نفت کشور به ثبت برسانیم؛ رکوردی که در هفت سال گذشته (از سال ۱۳۹۷ تا کنون) بی‌سابقه بوده است.»
این دستاورد در حالی اعلام می‌شود که صنعت نفت همواره با چالش‌های فنی، تحریمی و نیاز به سرمایه‌گذاری‌های سنگین در زیرساخت‌ها روبرو بوده است. تمرکز وزارت نفت بر افزایش تولید، نشان‌دهنده اولویت‌بخشی به درآمدهای ارزی و حفظ جایگاه ایران در بازارهای جهانی انرژی است.
سه محور اصلی افزایش تولید؛ کلید رهایی از توقف هفت ساله
وزیر نفت در تشریح دلایل این جهش فنی، سه عامل کلیدی را برجسته ساخت که نشان‌دهنده حرکت از فاز «حفظ وضع موجود» به فاز «بازیابی حداکثری ظرفیت» است. وی افزود: «حفاری‌های درون‌میدانی، انجام عملیات بازیابی و بهبود تولید روی چاه‌ها و بهره‌برداری از بخشی از ظرفیت مرکز فرآورش نفت خام میدان آزادگان ازجمله اقدام‌هایی بود که نقش مؤثری در این افزایش تولید ایفا کرد.»
تمرکز ویژه بر میدان آزادگان، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین میادین مشترک کشور، حائز اهمیت است. بهره‌برداری از ظرفیت خاموش یا بهینه‌سازی فرآیند پالایش در این میدان، می‌تواند تأثیر مضاعفی بر حجم نفت قابل عرضه به بازار بگذارد. عملیات بازیابی و بهبود تولید نیز نشان‌دهنده تلاش برای افزایش ضریب بازیافت از چاه‌های قدیمی است که خود یک موفقیت فنی محسوب می‌شود.
مرزهای حفاری شکسته شد
این موفقیت در تولید، حاصل افزایش فعالیت‌های حفاری عمیق و افقی (درون‌میدانی) است. در شرایطی که بسیاری از چاه‌های قدیمی نیاز به تزریق و فناوری‌های پیشرفته برای حفظ دبی دارند، ثبت رکورد جدید نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در بخش عملیات و تجهیزات در حال بازدهی است.
موتور خاموشی که به اوج رسید
توجه به میدان آزادگان و فعال‌سازی ظرفیت‌های فرآوری آن، حاکی از یک استراتژی متمرکز بر منابع اثبات‌شده و بزرگ است. این رویکرد، ریسک‌های ناشی از توسعه میادین جدید را کاهش داده و با بهره‌گیری از زیرساخت‌های موجود، سریع‌تر به افزایش تولید منجر شده است.