مسجد جمعه و اولین نماز جمعه اسلام به امامت پیامبر (ص)
یکی از سفرنامه‌های حج نگاشته‌شده در سال‌های پس از انقلاب «غوغای غبار» نوشته گلعلی بابایی است، بابایی سال ۱۳۸۷ به سفر حج رفت و حاصل این سفر را به‌صورت سفرنامه در انتشارات سوره مهر منتشر کرد.
سفرنامه حج بابایی در «غوغای غبار» از مرداد ۸۷ در تهران شروع می‌شود و تا آذر ماه همان سال در مکه ادامه پیدا می‌کند.
سفرنامه بابایی یک تفاوت عمده با سایر سفرنامه‌های نوشته‌شده از حج دارد و آن، پیوندی است که نویسنده میان سفر حج و دفاع مقدس به‌زیبایی برقرار کرده است. بابایی در عین حال تلاش کرده است سفرنامه‌اش آموزشی نیز باشد، این مهم تا جایی پیش رفته است که بسیاری پس از انتشار این سفرنامه، آن را با خود به سفر حج برده‌اند.
در بخشی از این سفرنامه می‌خوانیم:
«در ادامه زیارت دوره‌ای و از قبل برنامه‌ریزی شده ما توسط روحانیان،کاروان قرار است امروز به صورت گروهی از چند مکان دیدن کنیم.
اولین محلی که دقایقی قبل از اذان صبح به آنجا می‌رسیم مسجد جمعه است. این مسجد در محله بنو سالم شهر مدینه واقع شده و به همین علت، به آن مسجد بنو سالم هم می‌گویند. این محله در کنار وادی رانوناء، یکی از وادی‌های مهم مدینه قرار گرفته که به همین مناس به آن مسجد الوادی هم گفته‌اند.
نام‌گذاری مکان به مسجدالجمعه به این مناسبت است که حضرت رسول اکرم(ص) در جریان آن هجرت تاریخ ساز پس از اقامتی چند روزه در قبا موقعی که عازم بخش اصلی یثرب می‌شد، در اینجا نماز جمعه را اقامه کرد. این نخستین نماز جمعه ای بود که در اسلام به امامت رسول خدا(ص) برگزار شد.
مسجد یادشده در شمال مسجد قبا با فاصله‌ای حدود ششصد تا هشتصد متر قرار دارد و برخلاف مسجد قبا، تنها در اوقات نماز صحن و سرای آن به روی اهل نماز باز است. بعد از مختصر توقع در این مسجد، حرکت می‌کنیم به سوی مسجد قبا.
مسجد قبا در فاصله شش کیلومتری جنوب مسجد النبی(ص) واقع شده و از حیث موقعیت طبیعی از نقاط خوش آب و هوا و با خاک حاصل‌خیز و برخوردار از منابع آبی غنی اطراف مدینه به شمار می‌آید. نخستین استقبال کنندگان از مهاجرین و نیز شخص رسول خدا(ص) در وقت آن هجرت تاریخ ساز مردم همین ناحیه بودند.
به اجماع جمیع مورخان و اسلام شناسان شیعی و سنی مسجد قبا اولین مسجدی است که رسول خدا(ص) شخصا آن را بنا کرد و عجبا که در مقابل همین مسجد مقدس بزرگان از چشم افتاده آن روزگار شهر یثرب در پوشش مقدس نمایی عمارتی را احداث کردند که آن را مسجدی متعلق به جناح بی اعتبار شده خودشان می‌دانستند.
پیامبر (ص) در واکنش به این حرکت بزرگان سیاسی دو چهره و بی‌ایمان مدینه که قرآن آنان را «منافقین» لقب داده دست به کار شگفت‌آوری زد؛ اول اینکه دستور داد آن عمارت باشکوه را تا بیخ و بن به دم تیشه و کلنگ گرفته و خراب کنند. دوم اینکه به امر پیامبر خدا زمین آن مسجد ویران شده، به عنوان زباله‌دانی شهر تعیین و استفاده شود. در آیه یکصد و هفتم از سوره مبارکه توبه از این مسجد قلابی با تعبیر مسجد ضرار، به معنای مسجد آزاردهندگان، یاد شده است. زیاده از این، وارد زیر و بم تواریخ ایام نمی‌شوم، چون خدایی نه صلاحیتش را دارم و نه حوصله‌اش را.»