راز شیدایی علامه طباطبایی به امام رضا (ع) فاش شد

ارادت و شیدایی علامه طباطبایی به اهل بیت (ع)، به‌ویژه امام رضا (ع)، نمونه‌ای زنده از عشق و عبودیت عمیق است. این تعهد علامه طباطبایی به زیارت امام رضا (ع) و احترام به خاندان پیامبر، نه تنها ایمان راسخ ایشان را نشان می‌دهد، بلکه می‌تواند الگویی الهام‌بخش برای ما در مسیر بندگی باشد. این گزارش به گوشه‌ای از این شیدایی و پایبندی مثال‌زدنی می‌پردازد.

ارادت و شیدایی علامه طباطبایی به اهل بیت (ع) و به ویژه امام رضا (ع)، نمونه‌ای بارز از عشق و عبودیت خالصانه است. این تعهد و عشق علامه طباطبایی به زیارت امام رضا (ع) و خاندان پیامبر، نه تنها گواهی بر ایمان عمیق ایشان است، بلکه می‌تواند چراغ راه و الگویی برای عاشقان طریق حق باشد.

علامه سید محمدحسین طباطبایی، مفسر کبیر قرآن، ارادت و شیدایی وصف‌ناپذیری نسبت به امامان معصوم و خاندان پاک پیامبر (ص) داشت. هرگاه نام یکی از این انوار الهی در محضر ایشان برده می‌شد، احترام و خضوع ایشان به گونه‌ای بود که برای هر ناظری، عمق این عشق و ایمان آشکار می‌گشت. این احترام، نشانه‌ای از پیوند قلبی عمیق علامه با ساحت مقدس اهل بیت بود.

یکی از جلوه‌های بارز این ارادت، پایبندی علامه طباطبایی به زیارت حضرت امام رضا (ع) بود. ایشان هر سال در فصل تابستان، راهی مشهد مقدس می‌شد و تمام این فصل را در جوار بارگاه ملکوتی ثامن‌الحجج (ع) اقامت می‌گزید. هر شب نیز، بدون وقفه، به حرم مطهر رضوی مشرف شده و از فیض زیارت بهره‌مند می‌گشت. این انس با حرم، نشان از معرفت بالای ایشان به مقام والای امام داشت.

جالب آنکه اگر به ایشان پیشنهاد می‌شد برای آسایش بیشتر در مکانی خوش آب و هواتر در اطراف مشهد ساکن شوند، با قاطعیت می‌فرمودند: «ما از پناه امام هشتم جای دیگر نمی‌رویم». این جمله کوتاه، خود گویای عمق وابستگی و پناه جستن علامه طباطبایی به ساحت مقدس امام رضا (ع) و عشق بی‌بدیل ایشان به این امام همام است.

این سیره عملی علامه طباطبایی، فراتر از یک رفتار شخصی، درسی بزرگ از عشق، عبودیت و تمسک به اهل بیت (ع) برای همه ماست. ارادت ایشان به خاندان عصمت و طهارت، به‌ویژه امام رضا (ع)، می‌تواند الهام‌بخش ما در تقویت پیوندهای معنوی و کسب فیض از محضر این انوار الهی باشد.