پاسخ حکیمانه امام جواد (ع) به تردیدها
امام جواد علیه‌السلام، نهمین پیشوای معصوم شیعیان، در سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشودند. ایشان تنها فرزند امام رضا علیه‌السلام بودند و ولادتشان در زمانی اتفاق افتاد که امام رضا علیه‌السلام تا میانسالی فرزندی نداشتند و این موضوع موجب ایجاد شبهاتی در میان برخی از شیعیان و فرصت‌طلبی معاندان شد.
اما با ولادت ایشان، این شبهات برطرف و امید و اطمینان در میان شیعیان تقویت شد. امام رضا علیه‌السلام در توصیف فرزندشان فرمودند: «این مولودی است که در اسلام با برکت‌تر از او زاده نشده است» .
از دیگر سو امامت در سنین کودکی که در هشت سالگی رخ داد، پیش از امام جواد علیه‌السلام سابقه نداشت و این موضوع باعث شد تا برخی در پذیرش امامت ایشان دچار تردید شوند.علی بن اسباط گفت امام جواد داخل اطاق شد. من با دقت به قد و بالاى آن جناب نگاه می‌کردم تا قیافهاش را براى مصریان بازگو کنم. همین که نشست، فرمود علی؛ خداوند همان طور که حجت را در مورد نبوت بر مردم تمام می‌کند، در مورد امامت نیز انجام می‌دهد. خداوند در قرآن می‌فرماید: وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا و لَمّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَهً (احقاف ۱۵) جایز است که حُکم را به او بدهند، در حالى که کودکى باشد (چنانچه آیه اول شاهد است) و ممکن است در سن چهل سالگى او را به این مقام مفتخر کنند (چنانچه آیه دوم گواهى می‌دهد).
امام جواد علیه‌السلام برای تبیین این موضوع به آیه‌ای از قرآن استناد می‌کنند که درباره حضرت یحیی علیه‌السلام می‌فرماید: «وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا»، یعنی ما در کودکی به او حکمت (نبوت) عطا کردیم. این نشان می‌دهد که بلوغ جسمی یا سنی شرط حتمی برای دریافت مقام الهی نیست، بلکه ملاک، اراده و حکمت الهی است.
همچنین امام به آیه دیگری از سوره احقاف اشاره می‌کنند که درباره بلوغ کامل عقل و جسم در چهل‌سالگی سخن می‌گوید: «بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَهً». ایشان با کنار هم قرار دادن این دو آیه، بیان می‌کنند که همان‌طور که ممکن است شخصی در چهل‌سالگی به کمال برسد، می‌توان در سنین کودکی نیز به مقام امامت یا نبوت نائل شد. بنابراین، سن کم مانعی برای امامت نیست و حجت الهی می‌تواند در هر سنی بر مردم تمام شود.
حیات پربار و پر برکت امام جواد علیه‌السلام، همراه با اعتراف دوستان و دشمنان به علم، حکمت و معرفت بی‌نظیر ایشان، گواه روشنی بر شایستگی آن حضرت برای امامت در سنین کودکی است. امام جواد علیه‌السلام از همان آغاز دوران امامت، با شجاعت و تسلط علمی، در مناظره‌ها با عالمان و مخالفان شرکت می‌کردند و همواره با استدلال‌های قوی بر آنان غلبه می‌یافتند. همچنین در پاسخ‌گویی به پرسش‌های علمی، فقهی و اعتقادی مراجعان، چنان دقت، عمق و بصیرتی از خود نشان می‌دادند که موجب حیرت و تحسین آنان می‌شد. این ویژگی‌ها نشان می‌دهد که امامت ایشان بر پایه‌ی لیاقت الهی و تأیید ربانی است، نه صرفاً بر مبنای سن و سال.