روایات تکاندهنده ائمه شفا در حرام؟
آیا شفا در حرام و امور ممنوعه نهفته است؟ ائمه اطهار (ع) با روایاتی قاطع، این باور غلط را رد کرده و تأکید میکنند که شفا در حرام وجود ندارد. سلامت واقعی و پایدار، تنها در گرو پرهیز از گناه، روی آوردن به دستورات الهی و طلب یاری از خداوند متعال است.

آی ا شفای جسم را میتوان در گناه و امور حرام جستجو کرد؟ این باوری غلط است که ائمه اطهار (ع) با روایات متعدد آن را رد کرده و مسیر سلامت واقعی را در پرهیز از حرام و پناه بردن به درگاه الهی معرفی میکنند. این آموزهها بر اهمیت دوری از محرمات برای دستیابی به عافیت تاکید دارند.
در همین راستا، پیامبر گرامی اسلام (ص) به صراحت میفرمایند: «در چیزهای حرام، هیچ شفائی نیست» و در حدیث دیگری تأکید میکنند: «شفای شما در چیزهایی که بر شما تحریم شده، قرار داده نشده است». این بیانات نورانی، خط بطلانی بر هرگونه تلاش برای یافتن درمان در مسیرهای غیرشرعی میکشد.
همچنین، هنگامی که از حضرت امام صادق (ع) درباره اثر دارویی شراب پرسیده شد، ایشان فرمودند: «به درستی خدای عزّوجلّ در چیزی که آن را حرام کرده، دواء و شفائی قرار نداده است». این روایت نشان میدهد که حتی در مواردی که به ظاهر ممکن است یک ماده حرام اثر درمانی داشته باشد، از دیدگاه اسلام شفای واقعی در آن نیست و چنین رویکردی با مفهوم سلامت حقیقی در تضاد است.
داستان ابن ابی یعفور و توصیه امام صادق (ع) نیز گواهی دیگر بر این مدعاست. ابن ابی یعفور که از دردی رنج میبرد و با نوشیدن نبیذ (شراب انگور) به طور موقت تسکین مییافت، با نهی امام مواجه شد. امام (ع) فرمودند که این تسکین ظاهری از شیطان است و هدف آن کشاندن فرد به حرام است.
ابن ابی یعفور پس از امتناع از نوشیدن شراب، با وجود تشدید اولیه درد، در نهایت شفا یافت و دیگر به آن بیماری مبتلا نشد. این تجربه نشان میدهد که سلامت و عافیت حقیقی در تبعیت از دستورات الهی و پرهیز از گناه و حرام است.
بنابراین، ائمه اطهار (ع) به ما میآموزند که در هیچ امر حرامی، شفا و سلامتی پایدار وجود ندارد. نباید فریب وسوسههای نفسانی و شیطانی را خورد و به بهانههای واهی به سمت امور حرام، مانند نوشیدنیهای ممنوعه، برای درمان بیماریها رفت. مسیر صحیح، توسل به راههای مشروع و عقلانی برای مداوا، همراه با دعا و طلب شفا از درگاه خداوند متعال است. ایمان و تقوا، خود بهترین سپر در برابر بیماریها و راه رسیدن به سلامت جامع جسم و روح است.