چگونه زکات ما را از گمراهی در دنیا نجات می‌دهد؟
چگونه است که ما مردمان را مأمور جمع آوری زکات می سازیم پس می‌گویند این قسمت مال شما و این قسمت هدیه است که بما اهدا شده چرا چنین مامور در خانه پدر و مادر نمی‌نشینند تا ببینند هدیه برایش می‌برند یا نه.
” کتاب روش تبلیغ در اسلام” با توجه به ثواب و حسنات تبلیغ از روایات و احادیث اهل بیت علیهم السلام جمع آوری شده و حاوی داستانها و قضایای شیرین میباشد، که در داستان ها اقوال معصومین و آیات و روایات و احادیث بیان شده است، این داستان های تبلیغی تقدیم نگاه شما فرهیختگان می‌شود.
حضرت رسول اکرم صلی اله علیه و آله مردی به نام ابن اللبیه را از طایفه (ازد) برای جمع آوری زکات فرستاد و چون آن مرد از ماموریت خود بازگشت، مبلغی از اموال را که همراه آورده بود تسلیم پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله کرد و مبلغی را برای خود برداشت و گفت: آن قسمت مال شما و این قسمت هدیه ای است که مردم به من اهداء کرده‌اند رسول اکرم صلی لله علیه و آله فرمود: چرا در خانه پدر و مادر ننشستی تا ببینی هدیه برایت می‌آورند یا نه؟
بعد به سخن برخاست و در طی بیان موثری فرمود: چگونه است که ما مردمان را مأمور جمع آوری زکات می سازیم پس می‌گویند این قسمت مال شما و این قسمت هدیه است که بما اهدا شده چرا چنین مامور در خانه پدر و مادر نمی‌نشینند تا ببینند هدیه برایش می‌برند یا نه.(۱)
روی عن رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم قال: «خصلهٌ من لزمها أطاعته الدنیا و الآخره و ربح الفوز بالجنه.» قیل: و ما هی یا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم؟ قال: «التقوی.»
فرمود: هرکس دارای یک خصلت باشد و مدام ملازم او باشد دنیا و آخرت از او اطاعت می‌کند، گفته شد کدام آن خصلت؟ فرمودند: تقوی است.
یعنی: اگر کسی دارای زهد باشد همه چیز در اختیار او است اما اگر تقوی نباشد زندگی کردن برای انسان مشکل می‌شود،
عدم تقوای یا برای رسیدن به مقام است یا رسیدن به دنیا والا، سزاوار نیست آدم در خانه خداوند تبارک و تعالی را رها کند متوسل بشود بغیر که مورد سرزنش او قرار بگیرد یا خدای نکرده امام زمان (علیه السلام) را فراموش کند دامن دیگری را بگیرد.
و هرچه بطرف دنیا برویم بقول حضرت علی (علیه السلام) او از ما فرار می‌کند اگر نرفتیم به طرف دنیا او خود بخود بطرف ما یقینا خواهد آمد حالا در این زمینه از قول علی (علیه السلام) من یک شاهدی دارم توجه شماخواننده عزیز محترم را به او جلب می‌نمایم.
قال علی (علیه السلام): ما أصفُ لَکُم مِن دارٍ، أوّلُها عَناءٌ، وآخِرُها فَناءٌ، فی حَلالِها حِسابٌ، وفی حَرامِها عِقابٌ، مَنِ استَغنی فیها فُتِنَ، ومَنِ افتَقَرَ فیها حَزِنَ، مَن ساعاها فاتَتْهُ، ومَن واعَاها آتَتْهُ، قَد خُلِطَ حَلالُها بحَرامِها، وحُلوُها بِمُرِّها، مَن أبصَرَ بِها بَصَّرَتْهُ، ومَن أبصَرَ إلیها أعمَتْهُ. ۲
علی (علیه السلام) می‌فرماید: چگونه توصیف کنم دنیا را که اول آن رنج و آخر آن نیستی است از راه حلال مالی را بدست بیاورد حساب است و اگر از راه حرام باشد عقابی است خلاصه سوال و عذاب است اینطور نیست که هیچ حساب و کتابی نباشد.
کسی که در آن دنیا غنی باشد در فتنه و بلا افتد.
و کسی که در آن فقیر و نیازمند باشد غمگین است
و کسی که در تحصیل مال بکوشد و دنبال آن برود به آن نمی‌رسد.
کسی که در طلب آن نکوشید دنیا به او رو آورد.
کسی که به عبرت به آن نگاه کرد دنیا او را بینا و آگاه سازد.
و کسی که به زینت و آرایش آن نگاه کرد دنیا او را نابینا گردانید.
یعنی: گمراه می‌شود انسان از روی حسرت بنگرد به دنیا. اگر خداوند چیزی را به انسان بدهد او ارزش دارد نه اینکه خود آدم خودش را به هلاکت بیندازد تا به دنیا یا مقام برسد این چنین صفتی صدمه به ایمان و تقوای انسان می‌زند و مورد سوال قرار میگیرد هم در دنیا و هم در آخرت.