در این زمان گناه، درهای رحمت را نمی بندد؟
مجموعه‌ای از آیات قرآن کریم به همراه تفسیر کوتاه و کاربردی که راهنمای زندگی و سعادت هستند و با این آیات، روزهای ماه مبارک رمضان را با کلام خداوند نورانی‌تر کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین جواد محدثی:
بسم الله الرحمن الرحیم؛ خداوند در آیه ۵۳ سوره زمر می‌فرماید: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَیٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»
همه ما بندگان خدا هستیم، و در آیات قرآن نیز خدای متعال همواره از ما با همین عنوان یاد می‌کند. در این آیه، خداوند بندگانی را که بر خود اسراف کرده‌اند، مورد خطاب قرار می‌دهد.
«اسراف بر نفس» در اینجا به معنای گناه کردن و تجاوز از حدود بندگی است. گناه، اسراف بر خویشتن محسوب می‌شود، زیرا موجب هدر دادن گوهر وجود، تباه کردن عمر، و دور شدن از مسیر شکوفایی نفس است.
به همین دلیل، گناه نوعی اسراف به شمار می‌رود که نتیجه آن، محرومیت از کمال انسانی و فاصله گرفتن از رحمت الهی است.
بااین‌حال، خداوند با لطف و رحمت بی‌کران خود، این بندگان را به یأس و ناامیدی فرا نمی‌خواند، بلکه آنان را به امیدواری دعوت می‌کند: «لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَهِ اللَّهِ»؛ یعنی از رحمت خدا مأیوس نشوید.
واژه «قنوط» در این آیه، به معنای یأس و ناامیدی عمیق است. خداوند تأکید می‌کند که «إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»؛ یعنی تمامی گناهان را می‌بخشد.
بسیاری از مفسران این آیه را امیدبخش‌ترین آیه قرآن کریم دانسته‌اند، زیرا بشارت می‌دهد که هر گناهی – جز آنچه مربوط به حقوق مردم است – در صورت توبه و استغفار، مورد مغفرت الهی قرار می‌گیرد. البته حق‌الناس از این قاعده مستثناست.
اگر کسی مدیون مردم باشد، باید حق آنان را ادا کند یا رضایتشان را جلب نماید. اما اگر بنده‌ای در گناه و خطا غرق شده باشد، تا زمانی که به سوی خدا بازگردد، توبه کند و استغفار نماید، درهای رحمت الهی به روی او گشوده خواهد بود.
این آیه، فرصتی است برای انسان تا اگر هویت الهی خویش را از یاد برده، آن را بازیابد و با روی آوردن به درگاه خدا، به کمالی که خدای متعال برای او مقدر ساخته، دست یابد.