چرا مساجد امروزه خلوت‌اند؟
در گذشته، آغاز ماه رمضان برای شهر نوید آرامش و انسجام می‌آورد. جرم و جنایت کاهش می‌یافت، مردم مهربان‌تر می‌شدند و مساجد پر از جمعیت و صفوف نمازگزاران بود. اما امروز، تصویر این روزهای طلایی به محاق رفته و مساجد دیگر آن شور و حال سابق را ندارند.
مساجد که روزگاری مرکز وحدت و اجتماع بودند، امروز در سکوت به سر می‌برند. ایمان نه تنها بُعد فردی بلکه اجتماعی دارد. زمانی که در کنار دیگران عبادت می‌کنیم، حس همبستگی و معنویت بیشتری را تجربه می‌کنیم. اما امروز، آیا دین به ابزاری برای تحقق اهداف سیاسی بدل شده است؟ آیا اعتماد عمومی به نهاد دین تضعیف شده است؟
دین و سیاست: تهدیدی برای ایمان عمومی؟
شاید علت کاهش حضور مردم در مساجد و کاهش نفوذ روحانیان در همین است که دین به ابزار اهداف کوتاه‌مدت تبدیل شده است. بسیاری از ما در بحران‌ها به‌جای اصلاح، دین را به هزینه می‌بریم. این بی‌توجهی به معنا و صداقت، سبب شده تا ایمان مردم از عرصه عمومی به عرصه خصوصی منتقل شود.
بازگشت به صداقت و اصلاح خود؛ راهی برای احیای ایمان
برای بازگرداندن مساجد به جایگاه حقیقی‌شان، باید اول مشکل را پذیرفت. مساجد به عنوان کانون‌های وحدت و اخلاق، نه باید به محافل اختلافات سیاسی بدل شوند و نه به وسیله تبلیغات پرهزینه و بی‌اثر تقویت شوند. ایمان مردم با صداقت، اصلاح خود و اخلاق تقویت می‌شود نه با اجبار.
دین را به مردم بازگردانیم پیش از آن‌که خیلی دیر شود
امروز، باید به خود بیاییم و دین را از بازیچه سیاست دور کنیم. ایمان مردم سرمایه‌ای است که نباید به بهای منافع زودگذر خرج شود. برای احیای مساجد و دین در جامعه، باید از خودمان شروع کنیم؛ از صداقت، همدلی و اصلاح رفتارها. دین، از طریق اعتمادسازی و زدودن غبار سیاست از چهره‌اش به دل‌های مردم خواهد رسید.