معصومان (ع) با داشتن مقام عصمت، چرا استغفار می کردند؟

۱- مقام معصومین(ع) مدام در حال بالا رفتن است؛ چنان که در تشهد می خوانیم: «وتقبل شفاعته و ارفع درجته؛ شفاعت او را بپذیر و درجه او را بالا ببر». شاید یکی از وجوه این استغفار، استغفار از مراتب پایین تر باشد.

۲- خود استغفار عبادت مطلق است به این معنا که الزما نباید پس از گناه باشد. پیامبر فرمودند: «خیر الدعاء الاستغفار، بهترین دعا استغفار است.» (کافی، ج ۲، ص ۵۰۴، ح ۱)
۳- مواجهه با افراد مختلف موجب تیرگی قلب می شود و استغفار این تیرگی را از بین می برد؛ چنانکه پیامبر فرمود: همانا ابری بر قلبم می نشیند و من هرروز ۷۰ بار استغفار می کنم.
۴- معصومین(ع) بر جمیع مردم حجت و در واقع معلمان و مربیان آنان هستند و استغفار آنان جنبه آموزشی نیز دارد.
۵- آیت الله جوادی آملی در این زمینه چنین می گوید:
استغفار برای اولیای خداوند جنبه دفع و برای ما جنبه رفع دارد؛ یعنی ما استغفار می کنیم تا لغزش هایی که مرتکب شده ایم بخشیده شود و آنها استغفار می کنند تا گناه اصلاً به سراغ آنها نیاید. آنها ذاتاً معصوم نیستند و نفس استغفار برای ایشان عبادت است؛ یعنی آن بزرگان با عبادت و اطاعت، معصوم هستند و استغفار و توبه در عصمت آنها دخالت دارد.