بشارت ها در مورد پیامبر اسلام (ص) کدام تورات و انجیل است؟

نگاه اجمالى به آیات قرآن کریم که در آنها از تورات و انجیل نام برده شده است نشان مى دهد که قرآن به مصداق یکسانى در همه موارد اشاره نکرده است . بلکه کاربرد قرآن در مورد تورات و انجیل ، اعم از صحیح و غیر صحیح است . به عبارت دیگر ، گاهى قرآن از تورات و انجیل همان چیزى را قصد مى کند که به عنوان وحى و شریعت الهى ، به ترتیب بر حضرت موسى و حضرت عیسى علیهما السلام نازل شده ، که خود قرآن کریم نیز تصدیق کننده آنهاست و گاهى کتاب ها و نوشته هایى را قصد کرده است که در عصر نزول قرآن، در دست یهودیان و مسیحیان بوده و آنها آن نوشته ها را با نام تورات و انجیل مى شناخته اند ؛

به طور مثال ، وقتى قرآن کریم در توصیف حضرت عیسى علیه السلام مى فرماید ، ( وَءَاتَیْنَهُ الْإِنجِیلَ ؛ به او انجیل دادیم)،انجیل واقعى را قصد کرده است ، در حالى که وقتى خداوند مسیحیان را دعوت مى کند تا مطابق احکام و مقررات انجیل قضاوت کنند ،و یا اهل کتاب را فرا مى خواند تا به اقامه تورات و انجیلشان بپردازند،کتاب هایى را قصد کرده که در اختیار یهودیان و مسیحیان بوده است و آنها آن کتاب ها را تورات و انجیل مى نامیده اند . بنا بر این وقتى قرآن در آیه ۸۱ سوره آل عمران (مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ) از وجود بشارت در تورات و انجیل سخن گفته همان تورات و انجیلى را مدّ نظر دارد که در زمان نزول قرآن نزد یهودیان و مسیحیان موجود بوده است . به طور مسلم آنچه در آن زمان به عنوان تورات و انجیل شناخته مى شده ، تورات و انجیل واقعى نبوده است؛

بلکه مجموعه نوشته هایى را تورات و انجیل مى گفته اند که کسانى غیر از حضرت موسى و عیسى نوشته بودند . تورات و انجیل ، کتاب هاى یهودى و مسیحى بوده است که نزد خودشان به عنوان تورات و انجیل شهرت داشته است . اما سؤال آن است که آنها چه کتاب هایى بوده اند ؟ یهودیان از قرن ها قبل از ظهور پیامبر گرامى اسلام داراى مجموعه اى به نام کتاب مقدّس بوده اند که مشتمل بر تورات و نوشته هاى دیگر بوده است که بعدها مسیحیان آنها را «عهد عتیق» نامیدند و مسیحیان نیز مجموعه دیگرى از نوشته هاى اختصاصى خود را با نام «عهد جدید به آن افزودند که آن نیز مشتمل بر اناجیل و نوشته هاى دیگر بود .

به احتمال بسیار زیاد ، قرآن کریم در برخى آیات ، به مجموعه عهدین موجود در دست یهودیان و مسیحیانِ عصر نزول ، عنوان تورات و انجیل اطلاق کرده است . شواهدى نیز بر صحت این احتمال وجود دارد ؛ یکى آن که ، قرآن در موارد فراوانى یهودیان و مسیحیان را با عنوان «اهل کتاب» معرفى مى کند و آن از این روست که هم یهودیان و هم مسیحیان به مجموعه نوشته هاى مقدسشان کلمه «کتاب» اطلاق مى کرده اند . بنا بر این وقتى قرآن از کتاب یهودیان به عنوان تورات، و از کتاب مسیحیان به عنوان انجیل یاد کرده است ، مجموعه کتب اختصاصى هر یک را قصد کرده که همان عهد عتیق و عهد جدید است .

دوم آن که ، مسیحیان هم اکنون نیز در عرف خودشان به مجموعه عهد جدید عنوان انجیل اطلاق مى کنند . امروزه مجموعه «عهد جدید» در زبان هاى مختلف با عنوان «انجیل» منتشر شده است . شاهد دیگر آن که ، روایات اسلامى، بشارت هاى تورات و انجیل در مورد پیامبر گرامى اسلام صلى اللَّه علیه و آله را به کتاب هایى نسبت مى دهد که گرچه در مجموعه عهد عتیق و جدید هستند، اما در ضمن اسفار خمسه تورات و نیز اناجیل اربعه نیستند . با این شواهد مى توان نتیجه گرفت که بشارت هاى مورد اشاره قرآن کریم ، در مجموعه عهد قدیم و عهد جدید یهودیان و مسیحیان موجود بوده است . از این رو ما نیز مى توانیم بشارت هاى موجود در کلیه کتاب هاى عهد قدیم و جدید را به عنوان بشارت هاى تورات و انجیل معرفى کنیم .

نکته دیگر که لازم است یادآورى شود این است که صرف نظر از برخى اختلاف نسخ و قرائات و نیز اختلاف در ترجمه ها ، مجموعه عهد عتیق و جدیدِ امروزى تقریباً همان چیزى است که در زمان نزول قرآن نیز مورد استفاده یهودیان و مسیحیان بوده است ؛ زیرا نسخه هایى از کتب عهدین در کتابخانه ها و موزه هاى جهان موجود است که متن آن ، تا حدّ زیادى با متن عهدین امروزى مطابقت مى کند .بنابراین اگر بشارت هاى مربوط به پیامبر اسلام در تورات و انجیلِ زمان نزول قرآن موجود بوده است ، هم اکنون نیز ما باید بتوانیم آنها را و یا بقایا و ردّپایى از آنها را در عهدین بیابیم.