چرا انسان‌ها خشم خدا را هنگام گناه کردن در نظر نمی‌گیرند؟
طبق بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، این مسئله از نوع رابطه انسان با خداوند ناشی می‌شود. رهبر انقلاب اسلامی در شرح دعای رجب، به این نکته مهم اشاره کردند که انسان‌ها در مواجهه با خداوند، دو نگاه متناقض دارند:
انسان‌ها هر زمان که کار خیری انجام می‌دهند، با تمام وجود امیدوارند که خدای متعال به آنها اجر و پاداش بدهد. این امید، بخشی از طبیعت رابطه انسان با خداوند است که بر اساس لطف و رحمت او بنا شده است.
ایمن دیدن خود از خشم خدا در هنگام گناه
در مقابل، وقتی انسان مرتکب گناه می‌شود، خود را از خشم خدا ایمن می‌بیند و این احساس ایمنی، او را به انجام گناهان بزرگ‌تر سوق می‌دهد. این تناقض رفتاری نشان‌دهنده ضعف در باور قلبی به عدالت الهی و عواقب اعمال است.
توضیح ریشه این رفتار
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای این نکته را یادآوری می‌کنند که چنین رفتاری ناشی از این است که انسان نسبت به خداوند، مولای کریم، بزرگوار و بخشنده، دیدگاهی یک‌جانبه دارد. انسان‌ها رحمت و بخشندگی خداوند را می‌بینند، اما خشم و عدالت او را نادیده می‌گیرند. این نادیده گرفتن، موجب می‌شود افراد بدون در نظر گرفتن عواقب گناه، دست به کارهای ناشایست بزنند؛ مانند دروغ، غیبت و دیگر رفتارهای نادرست.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید می‌کنند که همان‌طور که انسان در انتظار لطف و رحمت خداوند برای کارهای خوب است، باید از خشم و عدالت او نیز در برابر اعمال ناپسند بیم داشته باشد. این توازن میان امید به رحمت الهی و ترس از خشم او، انسان را از گناه دور نگه می‌دارد و رابطه‌ای متعادل و آگاهانه با خداوند ایجاد می‌کند.