حضرت زینب (س) چه دید که جز زیبایی ندید؟
حضرت زینب کبری (س)، دختر امیرالمؤمنین علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، شخصیتی بی‌نظیر در تاریخ اسلام است. ایشان در واقعه کربلا، با شجاعت و صبر مثال‌زدنی، در برابر مصائب و سختی‌ها ایستادگی کردند و با خطابه‌های آتشین خود، حقایق را آشکار ساختند.
یکی از نکات شگفت‌انگیز شخصیت ایشان، نگاه ویژه به وقایع کربلا و دیدگاه زیبایی‌شناسانه به حوادث تلخ و غم‌انگیز آن است. این پرسش که حضرت زینب (س) چه دید که جز زیبایی ندید، ما را به کاوش در عمق معنوی شخصیت ایشان و تفکر عمیق در مورد زیبایی‌شناسی اسلامی سوق می‌دهد.
ایشان شناخت درستی از هدف قیام حسین (ع) داشت. ایشان به طور کامل از هدف قیام امام حسین (ع) و اهمیت حفظ دین و مبارزه با ظلم آگاه بود. از این منظر، شهادت امام حسین (ع) و یارانش نه یک تراژدی محض، بلکه نمادی از فداکاری، ایثار، و پیروزی معنوی بر ظلم بود.
در عین حال که توجه به حقیقت داشتن، نه ظواهر. به بیان دیگر حضرت زینب (س) به جای تمرکز بر درد و رنج ظاهری، به معنای عمیق وقایع کربلا می‌نگریست. ایشان در شهادت امام حسین (ع) و یارانش، پیروزی حقیقت و ابتلای ظالمین را می‌دید. شهادت امام حسین (ع) و یارانش، نماد فداکاری و ایثار در راه حق بود. این فداکاری از دیدگاه حضرت زینب (س) زیبایی و عظمت خاصی داشت. ایشان این فداکاری را سرمایه‌ای گران‌بها برای آینده دین و بشریت می‌دانستند.
با داشتن چنین ایمان راسخی، آن حضرت تحمل مصائب را به عنوان یک آزمون الهی به درستی درک می‌کرد، مصائب کربلا را آزمونی از سوی خدا می‌دانست و با تحمل آنها، خود را برای آزمایش الهی آماده کرده بود.
جمله مشهور «ما رأیت الا جمیلا» از حضرت زینب (س) به ظاهر متناقض با فجایع و مصائب جانسوز کربلاست. اما درک درست آن نیازمند نگاهی فراتر از سطحی و توجه به چند لایه معنایی است. از یک طرف زیبایی در مقابل زشتی ظاهری را تداعی می‌کند. این جمله به معنای نادیده گرفتن رنج و مصیبت‌های کربلا نیست. حضرت زینب (س) به طور کامل از واقعه کربلا، کشتار بی‌رحمانه خانواده‌اش و ظلم‌های وارد شده آگاه بود. اما با نگاهی عمیق‌تر، زشتی‌های ظاهری را مانع از دیدن زیبایی‌های معنوی نکرد. در این نگاه، زیبایی نه در ظاهر اتفاقات، بلکه در معنا و مفهوم آنها نهفته است.
زیبایی در هدف و پیام قیام هم بسیار مهم است، به طوری که حضرت زینب (س) شهادت امام حسین (ع) و یارانش را نه به عنوان شکست، بلکه پیروزی معنوی و تحقق اهداف والای قیام می‌دید. ایثار و فداکاری برای احیای دین و مبارزه با ظلم، از نگاه ایشان، زیبایی والایی داشت. این زیبایی، زیبایی ایثار، فداکاری، پایداری در راه حق و مبارزه با ستم بود.
صبر و استقامت در چنین بلایی هم دارای بعدی از زیبایی است. به طوری که صبر و استقامت حضرت زینب (س) در برابر مصائب، خود نمادی از زیبایی است. تحمل این مصائب عظیم با عزت و شرافت، و تبدیل آن به فرصتی برای بیان حقایق و رسوا کردن ظلم، از جنبه های زیبایی این واقعه از دیدگاه ایشان است.
همچنین می‌توان اشاره جمله را به زیبایی در پیروزی نهایی حق تعبیر کرد. چون کربلا گرچه از نظر ظاهری به ظاهر شکست بود، اما از منظر حضرت زینب (س) به عنوان پیروزی حق بر باطل در بلندمدت تلقی می‌شد. دشمنان ظاهراً پیروز میدان بودند، اما پیام کربلا و خون امام حسین (ع) در طول تاریخ به عنوان نمادی از مقاومت و مبارزه با ظلم زنده ماند و در نهایت پیروز شد.
زیبایی در تجلی اسماء الهی هم باید مورد توجه باشد. چون از منظر عرفانی، حضرت زینب (س) در مصائب کربلا تجلی اسماء الهی و صفات خداوند را مشاهده می‌کرد. مظاهر مختلف قدرت، رحمت، حکمت و عدل الهی در وقایع کربلا از دیدگاه ایشان، زیبایی‌های فراوانی داشت.
به این ترتیب جمله «ما رأیت الا جمیلا» از حضرت زینب (س) یک بیان عمیق و فراتر از درک ظاهری از کربلا است. این جمله نشان دهنده نگاه معنوی و بینش خاص حضرت زینب (س) به وقایع کربلاست که در آن زیبایی و عظمت معنوی را در پس ظاهر تلخ و غم‌انگیز حوادث می‌دید.
رسالت حضرت زینب (س) پس از کربلا، ابلاغ واقعیت و افشای ظلم دشمن بود. ایشان با خطابه‌های ناب و شیرین خود، حقایق کربلا را به گوش مردم رساند و دشمنان را رسوا کرد. این رسالت مهم و نتایج آن که در طول تاریخ تأثیر بسیاری بر مردم گذاشته است، زیبایی بسیار عظیمی دارد. قدرت سخن و تأثیرگذاری بر افکار عمومی، یکی از جنبه‌های زیبایی این رسالت مهم بود.