حکمت محبت و دوستی اهل بیت (ع) چیست؟
حکمت محبت و دوستی با اهل بیت (ع)، همانا محشور شدن با آنها در قیامت است؛ روزی یک عرب بادیه نشین از رسول خدا(ص) درباره قیامت سؤال کرد، حضرت فرمودند: برای قیامت چه حاضر کرده ای؟ عرض کرد: هیچ! ولی خدا و رسولش را دوست دارم. پیامبر(ص) نیز فرمود: با محبوب خود محشوری؛ یعنی اگر محبت تو صادقانه است، انسان با محبوب خویش محشور می شود.
روزی یکی از اعراب بادیه نشین خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) شرفیاب شده و از قیامت و صحنه محشر سؤال کرد. حضرت فرمودند: برای قیامت چه حاضر کرده ای؟ عرض کرد: هیچ! ولی خدا و رسولش را دوست دارم. «فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّه: الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَب»؛ (پس پیامبر(صلی الله علیه و اله) به او فرمودند: انسان با محبوب خویش همراه است)، یعنی اگر محبت تو صادقانه است، با محبوب خود محشوری.
چگونه ممکن است دوست آنان باشی و کار آنها را انجام ندهی؟ و اگر دوست آنها هستی و صفت آنها را نداری پس با آنها نیستی. دوستی منهای اطاعت، دوستی نیست؛ بلکه تمنّی است، چون محبت مرحله عالیه اراده است. چگونه ممکن است محبت باشد و انسان به میل خود عمل کند نه به رضای محبوب؟
وقتی رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) لحظه های آخر عمر مبارک را می گذراندند، عده ای گریه می کردند. حضرت فرمود: چرا گریه می کنید؟ عرض کردند برای چند جهت: اول آنکه شما را از دست می دهیم و از دست دادن محبوب گریه دارد. دوم: وحی از این به بعد قطع می شود و اخبار آسمانی دیگر به زمین نمی رسد. سوم: برای اینکه نمی دانیم بعد از شما تکلیف چه خواهد شد و کار به دست چه کسی می افتد و از آینده نگران هستیم.
در نیم روزی گرم شخصی به حضرت علی(علیه السلام) عرض کرد: مرا موعظه کن. حضرت فرمود: مجالس فراوانی را با هم بودیم و سخنرانیهای زیادی را از ما شنیدی؛ الآن در این نیم روز گرم چه حاجت که موعظه ای از من بشنوی؟ عرض کرد: دامن شما را رها نمی کنم مگر اینکه سخنی بگویید. حضرت فرمودند: «أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْت»؛ (تو با محبوبت محشور می شوی). ببین به چه چیز دل بسته ای؟ مورد علاقه تو چیست؟ چه می خواهی؟ مباد آنکه به فکر همه چیز باشیم؛ ولی به فکر خود نباشیم. سری به درونمان نزنیم که درونمان چه کسی و چه چیزی را می خواهد. گاهی ممکن است انسان عمری غافل باشد و نداند چه می طلبد.