زمان ظهور، زمان بیعت‌های حقیقی با امام زمان (عج) است!
بیعت با امام زمان ارواحنا له الفداه دارای ضرورت‌ها و بایسته‌هایی است که تعهد به آن و پایبندی بر الزامات آن، نشان‌دهنده رشد جامعه منتظر در دوران غیبت حضرت است.
حجت الاسلام محسن میراحمدی، کارشناس دینی، در نوشتاری به اهمیت موضوع بیعت با امام زمان علیه السلام پرداخته و آن را مسئولیتی جدی بر عهده مسلمانان دانسته است.
موضوع بیعت امر بسیار مهمی است. چون وقتی انسان بیعت می‌کند، متعهد می‌شود و پایبندی به این تعهد مسئولیتی سنگین دارد. بیعت با امام زمان علیه السلام، که در واقع تجدید عهد است، به این معنا نیست که برای اولین بار با ایشان عهد می‌بندیم، بلکه ما پیمان خود را تازه می‌کنیم. این تجدید بیعت مسئولیتی بزرگ بر دوش انسان می‌گذارد.
وقتی با امام زمان علیه السلام بیعت می‌کنیم، معنای آن فقط این نیست که آماده شهادت هستیم، چرا که حضرت همین حالا هم فداییان کافی دارند. بلکه معنای آن این است که ما آماده‌ایم تا ایشان را در اداره جهان یاری کنیم، و این وظیفه‌ای بسیار دشوارتر از فدا شدن است. در هنگام جهاد و شهادت، هرچند کار بسیار ارزشمندی انجام می‌شود، اما هنگام حکومت‌داری وظایف سنگین‌تری بر عهده ما قرار می‌گیرد.
بیعت با امام زمان علیه السلام و تجدید این بیعت به معنای آمادگی برای یاری ایشان در اداره جهان است. این امر نیاز به پایداری، صفا و خلوص نیت فراوان دارد. در جنگ و دفاع، خلوص نیت به راحتی به دست می‌آید، اما در مقام اداره جامعه، این خلوص به چالش کشیده می‌شود. بسیاری از افراد وقتی در جایگاه مدیریت قرار می‌گیرند، ایمانشان سست می‌شود و عهدهای خود را فراموش می‌کنند. کسی که در مقام مدیریت و مسئولیت قرار گیرد و همچنان روحیه جهادی و خلوص خود را حفظ کند، کاری بسیار دشوار انجام داده است.
زمانی که امام زمان علیه السلام تجدید عهد ما را بپذیرند، ظهور خواهند کرد. این تجدید عهد مسئولیتی است که باید آن را جدی بگیریم و درباره لوازم و شرایط آن به خوبی فکر کنیم. در صدر اسلام نیز تجدید عهد و تجدید پیمان‌ها انجام می‌شد، و امروز نیز ما باید با آمادگی کامل برای این امر بزرگ آماده شویم.
اگر کسی پرسید چرا شما نهم ربیع را به عنوان روز تجدید عهد و پیمان با امام زمان (عج) قرار دادید، می‌توانید پاسخ دهید که بله، این موضوع دارای سابقه در تاریخ اسلام است. در برخی از لحظات حساس، خداوند دستور داده است که مؤمنین برگردند و با پیامبر خدا صلى‌الله علیه و آله مجدد بیعت کنند. نمونه بارز آن، بیعت رضوان است که در آن، خداوند به مؤمنین دستور داد دوباره با رسول خدا بیعت کنند.
بنابراین، تجدید بیعت در لحظاتی که شرایط اقتضا می‌کند، امری مرسوم و اجرایی بوده است. در دعای عهد، ما هر روز با امام زمان علیه السلام پیمان می‌بندیم. حال اگر این دعای عهد به طور خاص یک بار در سال، در آغاز ولایت امام عصر (عج) و در نهم ربیع‌الاول توسط همه مؤمنین به صورت جمعی برگزار شود، شکوه و زیبایی خاصی خواهد داشت.
اما لازم است به لوازم این تجدید عهد توجه کنیم. اکنون، غیر از دستورات عمومی دین، ولایت‌مداری و تبعیت از مولا که در ذهن همه مؤمنین هست، باید ببینیم چه کار خاصی را باید در این تجدید عهد با امام زمان (عج) انجام دهیم. یعنی باید مشخص کنیم که در این بیعت، چه مسئولیتی را به عهده می‌گیریم و چگونه باید پای آن بایستیم.
در این مراسم تجدید عهد، بهتر است کاری کنیم که این روز به نوعی تبدیل به یک امتحان شود؛ به شکلی که سال بعد وقتی دعوت می‌شوند، بعضی از افراد بگویند این بیعت و عهد کار سختی است و ممکن است همه نتوانند از پس آن بربیایند. این امر نیاز به توجه ویژه دارد.