چگونه اربعین به ما خوشبختی را نشان داد؟

خداوند در ماجرای اربعین به ما زیست مؤمنانه را آموخت و به همگان فهماند که زیستن در پرتو امام حسین علیه‌السلام همان راه رسیدن به سعادت و خوشبختی حقیقی و نیز راهکار اصلی اصلاح سبک زندگی است؛ لذا اربعین حسینی در این عصر نه یک واقعه تاریخی بلکه یک مسیر تربیتی است که در آن انسان‌ها درک عمیق‌تری از معنای واقعی زندگی مؤمنانه پیدا می‌کنند.

حضور میلیون‌ها زائر در مسیر کربلا، از سراسر جهان، نشان می‌دهد که چگونه عشق به امام حسین علیه‌السلام مرزهای جغرافیایی، زبانی و فرهنگی را درهم می‌شکند و افراد را به یکدیگر نزدیک می‌کند. این تجمع بزرگ، نمادی از اتحاد و همبستگی در میان مسلمانان و حتی غیرمسلمانان است که تحت تأثیر آموزه‌های امام حسین علیه‌السلام قرار گرفته‌اند.

در این مسیر، زائران اربعین علاوه بر اینکه به یاد واقعه عاشورا می‌افتند، بلکه از طریق اعمال و رفتار خود، تلاش می‌کنند تا به معنای واقعی ایثار، فداکاری، عدالت و مقاومت در برابر ظلم پی ببرند. زندگی در سایه‌سار امام حسین علیه‌السلام به این معناست که انسان همواره در پی برپایی حق و مبارزه با باطل باشد، هرچند که این مسیر پر از سختی‌ها و چالش‌ها باشد. این زیستن مؤمنانه، همانند یک مدرسه است که در آن هر قدم زائر، گامی به سوی سعادت و خوشبختی حقیقی است.

اربعین دعوتی الهی از اعماق فطرت خداجوی بشری است، تا انسان‌ها با پای دل راهی سرزمین مقدس کربلا شوند، روح و جان خود را تزکیه کنند و دل‌های زنگارگرفته‌شان را زلال سازند و از خواب غفلت بیدار شوند. پاسخ به این دعوت الهی، همان بیداری دل‌هاست، چنان‌که فرمود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ؛‌ ای اهل ایمان، هنگامی که خدا و پیامبرش شما را به حقایقی که به شما [حیات معنوی و] زندگی [واقعی] می‌بخشد، دعوت می‌کنند، اجابت کنید.» زندگی در مسیر اربعین و در پرتو امام حسین علیه‌السلام، نه تنها انسان غافل و غرق در دنیا را احیا می‌کند، بلکه وسیله‌ای برای بیداری جامعه بشری و آمادگی برای پذیرش آخرین حجت خدا بر زمین است.