آیا در روایات ظهور به جزئیات ظلم و فساد اشاره ای شده است؟

در روایات اسلامى چنان انگشت روى جزئیّات علائم و مفاسد آخر الزمان گذارده شده که گویى این پیشگوئی ها مربوط به همین قرن است. از جمله، در روایتى از امام صادق(ع) به ده ها نوع از این مفاسد اشاره شده است، مانند: ۱- فراگیر شدن ظلم. ۲- بی محتوا شدن آئین خدا. ۳- پیشی گرفتن اهل باطل بر اهل حق. ۴- اهل حق جز با دل توان بیزاری جستن از باطل را ندارند. ۵- سرمایه هاى عظیم در راه خشم خـدا صرف گردد. ۶- مساجد پر از کسانى است که از خدا نمى ترسند. ۷- تمام همّت مردم شکم و فرجشان است؛ و…

در روایات اسلامى چنان انگشت روى جزئیّات این علائم و مفاسد گذارده شده که گویى این پیشگوئی ها مربوط به ۱۴ یا ۱۳ قرن پیش نیست بلکه مربوط به همین قرن است و یا چند سال قبل صورت گرفته؛ و امروز که بسیارى از آنها را با چشم خود مى بینیم قبول مى کنیم که راستى معجزه آساست!
از جمله، در روایتى از امام صادق(علیه السلام) اشاره به ده ها نوع از این مفاسد که قسمتى از آن جنبه اجتماعى و سیاسى و قسمتى جنبه اخلاقى دارد؛ شده است که مطالعه آن انسان را عمیقاً در فکر فرو مى برد.
ما ذیلا قسمتى از روایات مى آوریم:
امام صادق(علیه السلام) به یکى از یاران خود گفت:
۱ . هنگامى که ببینى ظلم و ستم، همه جا فراگیر شده؛
۲ . قرآن فرسوده و بدعت هایى از روى هوا و هوس در مفاهیم آن آمده؛
۳ . آئین خدا(عملا) بى محتوا شده هماننـد ظرفى کـه آن را واژگون سازند؛
۴ . هنگامى که ببینى اهل باطل بر اهل حق پیشى گرفته اند؛
۵ . مردان به مردان و زنان به زنان قناعت کنند؛
۶ . افراد با ایمان سکوت اختیار کرده اند؛
۷ . کوچکترها احترام بزرگترها را رعایت نمى کنند؛
۸ . پیوند خویشاوندى بریده شده؛
۹ . مداحى و چاپلوسى فراوان شده؛
۱۰ . آشکارا شراب نوشیده شود؛
۱۱ . راه هاى خیر منقطع و راه هاى شر مورد توجّه قرار گرفته؛
۱۲ . حلال تحریم شود؛ و حرام مجاز شمرده شود؛
۱۳ . قوانین و فرمان هاى دینى طبق تمایلات اشخاص تفسیر گردد؛
۱۴ . از افـراد بـا ایمان چنـان سلب آزادى شـود که جـز با دل نتوانند ابراز تنفّر کنند؛
۱۵ . سرمایه هاى عظیم در راه خشم خـدا (و فساد و ابتـذال و ویرانى) صرف گردد؛
۱۶ . رشوه خوارى در میان کارکنان دولت رایج گردد؛
۱۷ . پست هاى حسّاس به مزایده گذارده شود؛
۱۸ . (بعضى از) مردان از خود فروشى زنان خود، ارتزاق کنند؛
۱۹ . قمار آشکار گردد (حتّى در پناه قانون)؛
۲۰ . سرگرمی هاى ناسالـم چنان رواج پیـدا کند کـه هیچ کـس جرأت جلوگیرى از آن نداشته باشد؛
۲۱ . شنیدن حقایق قرآن بر مردم گران آید امّا شنیدن باطل سهل و آسان؛
۲۲ . هنگامى که ببینى همسایه، همسایه خود را از ترس زبانش احترام مى کند؛
۲۳ . مساجد را به زیورها بیارایند؛
۲۴ . براى غیر خدا به حجّ خانه خدا بشتابند؛
۲۵ . مردم سنگدل شوند (و عواطف بمیرد)؛
۲۶ . مردم طرفـدار کسى باشند کـه پیروز است (خـواه بـر حق باشد یا باطل)؛
۲۷ . آنها که به دنبال حلال هستند نکوهش شوند و آنها که به دنبال حرامند مدح؛
۲۸ .آلات لهو و لعب (حتّى) در مکّه و مدینه آشکار گردد؛
۲۹ . اگر کسى اقدام به امر به معروف و نهى از منکر کند به او توصیه مى کنند که این کار وظیفه تو نیست؛
۳۰ . مساجد پر از کسانى است که از خدا نمى ترسند؛
۳۱ . تمام همّت مردم شکم و فرجشان است؛
۳۲ . امکانات مادّى و دنیـوى فراوان مى گردد و دنیـا به مـردم روى مى کند؛
۳۳. زنان خود را در اختیار افراد بى ایمان مى گذارند؛
۳۴ . پرچم هاى حق پرستى فرسوده و کهنه مى گردد؛
۳۵ . ویـرانگرى (بـه وسیله جنگها) بر عمران و آبـادى پیشى مى گیرد.
۳۶ . در آمد زندگى بعضى تنها از طریق کم فروشى مى شود؛
۳۷ . کسانى هستند با سرمایه فراوان در حالى که در عمرشان حتّى یک مرتبه هم زکات نپرداخته اند.
۳۸ . مردم عصرها در حال نشئه و صبحگاهان مستند؛
۳۹ . هنگامى که ببینى مردم همه به یکـدیگـر نگاه مى کنند و از فـاسدان شرور تقلید مى نمایند؛
۴۰ . هر سال فساد و بدعتى نو، پیدا مى شود؛
۴۱ . مردم و محافل همه پیرو ثروتمندان خود خواه مى شوند؛
۴۲ . در حضـور جمع، همـانند بهائـم مرتکـب اعمال جنسـى مى شوند؛
۴۳ . اموال زیاد در غیر راه خدا صرف مى کنند امّا در راه خـدا از کم نیز مضایقه دارند؛
۴۴. افرادى پیدا مى شوند که اگر یک روز گناه کبیره اى انجام ندهند غمگینند؛
۴۵ . حکومت به دست زنان مى افتد؛
۴۶ . نسیم هـا به سود منافقـان مى وزد و هیچ جریانى به سود افراد با ایمان نیست؛
۴۷ . دادرسان بر خلاف فرمان خدا قضاوت مى کنند؛
۴۸ . بر فـراز منابر دعوت به تقـوا مى شود ولى دعـوت کننـده خود به آن عمل نمى کند؛
۴۹ . مردم نسبت به وقت نماز بى اعتنا مى شوند؛
۵۰ . حتّى کمک به نیازمندان با توصیه و پارتى بـازى صورت مى گیرد، نه براى خدا؛
… در چنین زمانى مراقب خویش باش و از خدا تقاضاى نجات و رهایى از این وضع ناهنجار کن! (که فرج نزدیک است!)