اهل‌بیت در لغت و اصطلاح به چه معناست؟
«اهل» در لغت، به معنای انس و الفت بین دو چیز و هم‌چنین به‌معنای اعضای خانواده است. و واژه «بیت» در اصل به‌معنای جایگاه و محل بازگشت انسان و سکونت شبانه می‌آید و «اهل‌بیت» یعنی ساکنان آن خانه و افراد خانواده که با انسان در یک‌جا زندگی می‌کنند. « اهل‌بیت» در اصطلاح قرآنی، پیامبر اکرم(ص)، امام علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و نه نفر از فرزندان امام حسین(ع) هستند.
«اهل» در لغت، به معنای انس و الفت بین دو چیز و هم‌چنین به‌معنای اعضای خانواده (همسر و نزدیکان) اقوام و خویشان آمده است. و واژه «بیت» در اصل به‌معنای جایگاه و محل بازگشت انسان و سکونت شبانه می‌آید و «اهل‌بیت» یعنی ساکنان آن خانه و افراد خانواده که با انسان در یک‌جا زندگی می‌کنند.
«اهل‌بیت» در اصطلاح قرآنی، همان‌گونه که در آیه تطهیر مطرح شده است و روایات فراوانی از شیعه و اهل‌سنّت آن را تأیید می‌کند، پیامبر(صلی الله علیه واله وسلم)، علی‌بن ابی‌طالب(علیه السلام)، فاطمه زهرا(سلام الله علیها)، امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) و نُه نفر از فرزندان امام حسین(علیهم السلام) هستند که روایات بر آن تصریح دارد و امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) نیز از آنان است. براساس روایات، اهل‌بیت، شامل چهارده معصوم(علیهم السلام) می‌شود که در روایات نام تک‌تک آنها آمده است.