ابتلای دانشجویان خوابگاهی به آسیب‌های اجتماعی به علت عدم سواد روانشناختی
مدیر مرکز مشاوره و بهداشت روان دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه بیشترین آسیب‌های اجتماعی بین دانشجویان خوابگاهی رخ می‌دهد، گفت: زندگی نکردن در کنار خانواده یکی از دلایل آسیب‌پذیر شدن دانشجویان است.
به گزارش افسران، مهدی وجدانی مدیر مرکز مشاوره و بهداشت روان دانشگاه علامه طباطبایی درباره علل ابتلای دانشجویان به انواع آسیب‌های اجتماعی اظهار کرد: تنوع تربیتی خانواده‌ها و ناکامی‌های تحصیلی از علل اصلی این موضوع است.
وی با بیان اینکه بیشترین آسیب‌های اجتماعی بین دانشجویان خوابگاهی رخ می‌دهد، گفت: زندگی نکردن در کنار خانواده یکی از دلایل آسیب‌پذیر شدن دانشجویان است. از سوی دیگر سبک تربیتی که والدین قبل از ورود به دانشگاه برای فرزندان خود داشتند، در شکل‌گیر تعامل آنان با سایر دانشجویان و خودمراقبتی بسیار تاثیر گذار است.
وجدانی با تصریح بر اینکه تمام دانشجویانی که وارد دانشگاه می‌شوند، احساس موفقیت ندارند، گفت: امکان دارد برخی دانشجویان در رشته تحصیلی یا دانشگاه دلخواه قبول نشده باشند. این دانشجویان نشاط لازم را ندارند.
مدیر مرکز مشاوره و بهداشت روان دانشگاه علامه طباطبایی درباره سایر عوامل تاثیر گذار بر ناسازگاری دانشجویان با یکدیگر عنوان کرد: زندگی در محیط بسته خانواده و نرسیدن به اهداف تحصیلی و شغلی ضریب ابتلا به آسیب‌های اجتماعی و سلامت روان را بالا می‌برد.
وی با اشاره به نقش خانواده‌ها در کاهش ابتلا دانشجویان خوابگاهی به آسیب‌های اجتماعی مطرح کرد: در ابتدا باید توجه داشت که خانواده‌ها نمی‌توانند مانند دوران دانش آموزی با فرزندانشان ارتباط برقرار کرده و رفتار آنان را مدیریت کنند. از سوی دیگر نباید این ارتباط قطع شود؛ بلکه باید به صورت پیوسته برقرار باشد.
وجدانی ادامه داد: مراقبت و حمایت دو فاکتور مهم خانواده‌ها برای حفاظت از فرزندان خود در دوران دانشجویی به خصوص زندگی در خوابگاه است.
این استاد دانشگاه گفت: گاهی علی‌رقم تمام مراقبت‌ها امکان دارد دانشجویی دچار مشکل روحی یا آسیب اجتماعی شود. بنابراین خانواده یا افرادی که در مجموعه دانشگاهی فعالیت دارند باید نشانه‌های این افراد مستعد را قبل از رسیدن به بحران تشخیص دهند. این نشانه‌ها شامل گوشه‌گیری، کم حرفی، پرخاش، عدم تعامل با سایرین و غیره … است.
وی اضافه کرد: اگر استادان، خانواده‌ها، دانشجویان و هم اتاقی‌های خوابگاهی با این نشانه‌ها آشنا باشند، می‌تواند قبل ابتلا به بحران دانشجو را راهنمایی کرده و به وی کمک کنند.
وجدانی مطرح کرد: خود مراقبتی و دگر مراقبتی دو موضوع مهم در دوران دانشجویی است که هم دانشجویان و هم سایر دانشگاهیان باید با آنها آشنا باشند.
این استاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: جمعیت دانشجویان دختر بیشتر از جمعیت دانشجویان پسر است. بنابراین شاید آمار مشکلات و آسیب‌ها هم بیشتر به نظر آید.
وی با تاکید بر اینکه دانشجویان باید با نهادهای حمایتی یا افرادی که در این خصوص کمک کننده هستند آشنا باشند، گفت: این آشنا می‌تواند در کاهش آمار آسیب های اجتماعی دانشجویان خوابگاهی و غیر خوابگاهی تاثیر گذار باشد.
وجدانی گفت: در زمان ورود افراد به دانشگاه باید این مراکز به دانشجویان معرفی شود، تا آنها بدانند که از چه مراکزی در جامعه و دانشگاه می‌توانند خدمات روانشناسی دریافت کنند.
مدیر مرکز مشاوره و بهداشت روان دانشگاه علامه طباطبایی گفت: البته بیشتر دانشجویانی که مستعد آسیب هستند یا علائم ذکر شده را دارند دچار نوعی ترس می‌شوند. چراکه فکر می‌کنند راهکاری برای بهبود آنها نیست. این بدترین نوع تهدید روان و زندگی دانشجویان است.
وی با ذکر مثالی گفت: دانشجویی بود که مورد قلدری سایرین قرار گرفته بود اما نمی‌دانست که باید به کدام نهاد شکایت کند.
وجدانی در پاسخ به این پرسش که مراکز مشاوره تا چه میزان در کاهش خشونت کلامی یا غیر کلامی بین دانشجویان در خوابگاه‌ها و دانشگاه تاثیر می‌گذارند، گفت: هدف این مراکز تحقق این موضوع است، اما از آنجایی که عواملی متعددی در بروز ناهنجاری تاثیر گذار بوده، فقط این مراکز و یک راهکار تاثیر گذار نخواهد بود.
وی گفت: به عقیده بنده باید سواد سلامت روانشناختی بین دانشجویان ارتقا یابد، یکی از راه‌های این افزایش هم مراکز مشاوره دانشگاه‌ها است.
وجدانی در پایان خاطرنشان کرد: در گذشته بر اساس سیاست‌های موجود، مراکز مشاوره بیشتر دانشجویان آسیب دیده را پوشش می‌دادند، اما الان رویکرد این مراکز تغییر کرده است. به این معنا که اکثریت جامعه دانشگاهی در کنار سایر دانشجویان آسیب دیده خدمات دریافت می‌کنند. در نتیجه درصد مراجعه به مراکز و شکل‌گیری اعتماد بیشتر خواهد شد.