چرا حسن روحانی از به ثمر نشستن یک پروژه بزرگ ملی در دولت رئیسی عصبانی است؟
در روزی که رئیسی برای تشکر از متخصصان جان برکف عرصه اقتصادی گفت “شخصاً به منطقه پارس جنوبی آمدم تا از متخصصان و خانواده مکرم‌شان تشکر کنم”، روحانی با انتشار توئیت‌هایی سعی در کم اهمیت جلو دادن این مجاهدت‌ها داشت.
اینجا باید گفت که حماسه آفرینان شرکت ملی نفت ایران جای را بر مستشاران خارجی تنگ کردند و فاز ۱۱ را که ۲۰ سال معطل شرکت های خارجی -اروپایی و چینی- مانده بود را در کمتر از ۲۰ ماه به پایان رسانند؛ شما چرا نگران شدی و آمارسازی کردی.
متخصصان شرکت ملی نفت ایران در دولت سیزدهم در اوج تحریم ها کارهای برزمین مانده دولت روحانی را با اراده ای فولادین پی گرفتند؛ با سربلندی شرکت های خارجی را که در پی تحقیر ایران و ایرانی بودند تحقیر کردند و اقتدار فنی و مهندسی در صنعت نفت را به آنها دیکته کردند.
فاز ۱۱ نمونه ای پر افتخار از این اقتدار صنعتی است که توسط ژنرال های دولت روحانی در مرزی‌ترین نقطه میدان مشترک گازی هشت سال رها شده بود اما در دولت سیزدهم به همت فداکاران صنعت نفت در کمتر از ۲۰ ماه بهره‌برداری شد.
روحانی و ژنرال‌هایش باید بابت میلیاردها دلار زیان و خسرانی که بابت قصور و کوتاهی در بزرگ‌ترین میدان مشترک گازی جهان به کشور وارد کرده اند سرگردان راهروهای دادگاه باشند نه اینکه امروز با بی حیایی و وقاحت تمام فداکاری ایثارگران شرکت ملی نفت ایران را کوچک جلوه دهند.
در سال‌هایی که رقیب گازی کشورمان با سرعت در حال توسعه نقاط مرزی میدان گازی مشترک با ما بود؛ ژنرال‌های دولت روحانی چشم امید به شرکت‌های خارجی بستند و فاز ۱۱ در مرزی ترین نقطه میدان گازی با قطر را نادیده گرفتند و توسعه این فاز مهم را به اخم و لبخند غربی‌ها گره زدند، سیاستی شکست خورده که میلیاردها دلار عدم‌النفع به مردم و کشور وارده کرده است.
