صلوات مخصوص حضرت ولی عصر(عج)
امام مهدی(عج) وارث همه انبیا و اولیا و عصاره فضایل همه آنهاست. در برخی از روایات و کلمات بزرگان شباهت‌های نام امام مهدی(عج) با پیامبران و اوصیای الهی به تصویر کشیده شده است، که یکی از آنها صلوات منسوب به حکیم ربّانی، خواجه نصیرالدّین طوسی(ره) است.
امام مهدی(ع) وارث همه انبیا و اولیا و عصاره فضایل همه آنهاست. هر آنچه خوبی در اوّلین و آخرین وجود داشته، همه در وجود شریف آن حضرت متجلّی شده و ایشان را آینه تمام‌نمای حق ساخته است. در برخی از روایات و کلمات بزرگان شباهت‌های نام امام مهدی(عج) با پیامبران و اوصیای الهی به تصویر کشیده شده است، که یکی از آنها صلوات منسوب به حکیم ربّانی، خواجه نصیرالدّین طوسی(ره) است.
در این صلوات، حضرت مهدی(عج) با ویژگی‌های پدران ارجمند خویش توصیف، فضایل و مناقبی که آن حضرت از اجداد خویش به ارث برده، بیان شده است.
شایان ذکر است که صلوات خواجه نصیر را به عنوان توسّل به ذیل عنایت حضرت بقیّـهالله(عج) می‌خوانند.
درود و رحمت و سلام و تحیت بر تو باد! ای وصیّ حسن عسکری و ای جانشین شایسته شایسستگان، ای امام زمان، ای مهدی قائم منتظران، ای زاده ختم رسولان، ای فرزند امیرمؤمنان، ای امام مسلمانان، ای حجّت خدا در میان مردمان، ای سرور ما، ای مولای ما! ما به آبروی تو، روی به درگاه خدا آوردیم و تو را نزد خدای شفیع ساختیم و به اعتبار منزلت تو، حاجات دو جهان خویش طلبیدیم
این صلوات را با هم می‌خوانیم:
أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم، وَ زِد وَ بارِک، عَلی: بار خدایا! رحمت‌های پیاپی فرست و درودهای خجسته خویش را ارزانی دار
صاحبِ الدَّعوَهِ النَّبویَّه، بر امام بزرگواری که صاحب دعوت محمّدی است
وَ الصَّولَهِ الحَیدریَّه، و صولت حیدری
و العِصمَهِ الفاطِمیَّه، و عصمت فاطمی
و الحِلمِ الحَسَنِیَّه، و حلم حسنی
و الشّجاعَهِ الحُسَینِیَّه، و شجاعت حسینی
و العِبادَهِ السَّجّادِیَّه، و عبادت سجّادی
و المآثِرِ الباقِریَّه، و مفاخر باقری
و الآثار الجَعفَرِیَّه، و آثار جعفری
و العُلومِ الکاظِمیَّه، و علوم کاظمی
و الحُجَجِ الرَّضَوِیَّه، و حجج رضوی
و الجُودِ التَّقَوِیَّه، و جود تقوی
و النَّقاوَهِ النَقَوِیَّه، و نقاوت نقوی۱
و الهَیبَهِ العَسکَریَّه، و هیبت عسکری
و الغَیبَهِ الإلهیَّه، و غیبت الهی.
القائمِ بِالحَقِّ، و الدّاعی إلی الصِّدقِ المُطلَقِ، کَلمهِ الله، و أمانِ الله، و حُجّهِ الله، القائمِ بِأمرِ الله، المُقسِطِ لِدینِ الله، الغالِبِ لِأمرِ اللهِ، و الذّابِّ عن حَرَمِ الله، إمام السّرِّ والعَلَنِ، دافعِ الکَربِ والمِحَن، صاحبِ الجُودِ و المِنَن، الإمامِ بِالحَقِّ، أبی القاسِم محمّدِ بن الحَسن، صاحبِ العَصرِ والزَّمان، وقاطعِ البُرهان، و خَلیفهِ الرَّحمان، و شَریکِ القُرآن، و مُظهرِ الإیمان، و سیِّد الإنسِ و الجانّ، صَلَوات اللهِ و سلَامُهُ عَلیه و علیهِم أجمَعین.
آن قائم به حق و درفش افراز صدق مطلق، کلمه خدایی و امان الهی و حجّت ربّانی، برپا دارنده امر خدای و گسترنده آیین عدل خدای و پیروز گرداننده حکم خدای و پاسدارنده ناموس خدای، امام آشکارا و نهان، برطرف‌سازنده گرفتاری‌ها و اندوهان، صاحب جود و بخشش و احسان، امام بر حق، ابوالقاسم محمّد بن الحسن، صاحب عصر و زمان، روشن‌کننده حق و برهان، خلیفه خدای رحمان، عدل و انباز قرآن، آشکارساز مظاهر ایمان و مهتر آدمیان و پریان. رحمت‌ها و درودهای خدایی بر او باد و بر همه نیکان پاک او.
الصَّلاهُ و السَّلامُ عَلیک، یا وَصیَّ الحَسَن، و الخَلَفَ الصّالِح، یا إمامَ زَمانِنا، أیُّها القائمُ المُنتَظَرُ المَهدِیّ، یابنَ رسول الله، یَابنَ أمیرِالمُؤمنین، یا إمام المسلمین! یا حُجَّهاللهِ عَلی خَلقه! یا سَیِّدنا و مولانا! إنّا تَوَجَّهنا، و استَشفَعنا، وَ تَوَسَّلنا بِکَ إلی اللهِ، وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا، فِی الدُّنیا و الآخِرَه، یا وجیهاً عِندَ الله، إشفَع لَنا عِندَ الله ـ عَزَّوَجَلّ.۱
درود و رحمت و سلام و تحیت بر تو باد! ای وصیّ حسن عسکری و ای جانشین شایسته شایسستگان، ای امام زمان، ای مهدی قائم منتظران، ای زاده ختم رسولان، ای فرزند امیرمؤمنان، ای امام مسلمانان، ای حجّت خدا در میان مردمان، ای سرور ما، ای مولای ما! ما به آبروی تو، روی به درگاه خدا آوردیم و تو را نزد خدای شفیع ساختیم و به اعتبار منزلت تو، حاجات دو جهان خویش طلبیدیم. ای سرافراز در نزد خدا و ای آبرومند بارگاه کبریا، حاجات ما را، از خدای عزیز جلیل، تو طلب کن و برآورد آنها را تو بخواه.»۲
پی‌نوشت‌ها:
* به نقل از: حکیمی، محمّدرضا، خورشید مغرب، صص ۱۷۵-۱۷۶.
۱. نقاوت: پاکی و پاکیزگی، مطهّر بودن.
۲. این صلوات، که دارای ۱۴ بند است و در توسّل به ذیل عنایات چهارده معصوم(ع) انشا شده است، به «دوازده امام خواجه نصیر» شهرت یافته است. نسخه‌های خطّی و چاپی آن، در دسترس است، از جمله در کتاب مفتاح، در نسخه‌ها، گاه اختلافی در ضبط وجود دارد. بند چهاردهم که در بالا آورده شده است، از مجموعه‌ای خطّی نقل شد و جمله‌ای از آن، از روی نسخه‌ای چاپی تکمیل گردید.