چگونه می توانیم در خدمت امام زمان(عج) باشیم
بهترین کاری که در زمان غیبت می توانیم انجام دهیم، انتظار فرج است. برای این منظور باید با وظیفه منتظران واقعی آشنایی داشته باشیم.
وظیفه منتظران
خوب است بدانیم که امام زمان(عج) شدیداً به شیعیان خود عشق مى ورزد؛ بلکه علاقه آن حضرت به شیعیان و دوستانشان خیلى بیشتر از علاقه اى است که ما نسبت به آن حضرت داریم. ایشان همواره براى شیعیان خود دعا مى کنند. از آن حضرت نقل شده است: «اِنّا غَیْرُ مُهَمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ وَلاناسینَ لِذِکْرِکُمْ» ؛ بحارالانوار: ج ۵۳، ص ۱۷۴. ما هرگز در رعایت احوال شما کوتاهى نمى کنیم و شما را از یاد نمى بریم».
آنچه بر ما بایسته است، جلب رضایت آن بزرگوار است. پیوستگى با او، یعنى، مطیع او بودن. آنچه در روایات زیاد سفارش شده، انتظار فرج است. ما باید ارتباط معنوى خود را با امام زمان(عج) با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معناى واقعى ثابت و مستدام نگه داریم. از اینرو بسیار به جا است که خصوصیات منتظر واقعى حضرت مهدى(عج) را بدانیم و سپس آن را در خود عملى کنیم.
رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمود: «اَفْضَلُ العِبادَهِ اِنْتِظارُ الفَرَجِ»؛ فرائد السمطین، ج ۲، ص ۳۳۴، چاپ جدید. برترین عبادات، انتظار ظهور و فرج است.
وظیفه منتظر امام زمان علیه السلام این است که مانند یک منتظر واقعى زندگى کند. وقتى انسان حقیقتا منتظر کسى باشد، تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد، حتما خانه را تمیز و مرتب و وسایل پذیرایى را آماده مى نماید و با لباس مرتب و چهره اى شاداب در انتظار مى ماند. چنین کسى مى تواند ادعا کند که منتظر میهمان است. اما کسى که نه خانه را مرتب کرده و نه وسایل پذیرایى را آماده نموده و نه لباس مرتب و تمیزى پوشیده و نه اصلاً به فکر میهمان است؛ اگر ادعا کند که در انتظار میهمان بوده، همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه گویى او خواهند خندید!
بنابراین اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان(عج) است و طبیعى است که هر مقدار معرفت انسان نسبت به آن حضرت بیشتر باشد، ارزش او را بیشتر درک کرده و به عظمت او بیش از پیش پى خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد.
لاف عشق و گله از یار زهى لاف دروغ عشق بازان چنین مستحق هجرانند
بنابراین، انتظار قبل از آنکه از ادعاى انسان فهمیده شود، از رفتار و کردار او فهمیده مى شود. نمى توان هر کسى را که ادعاى دوستى و ولایت امام زمان را دارد، در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود! آرى «مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطاربگوید».با چنین توضیحى، روشن است که منتظر واقعى امام زمان(عج) باید رفتارش به گونه اى باشد که هر لحظه منتظر ظهور امام زمان علیه السلام باشد، یعنى، در هر لحظه که این خبر را به او بدهند، خوشحال شود و آماده یارى آن حضرت باشد و با مال و جان خویش جهاد کند و خود را در راه آن حضرت فدا نماید. منتظر واقعى، اهل گناه و دلبستگى به دنیا نیست؛ چرا که چنین کسى نمى تواند از وابستگىها، دلبستگى ها و آلودگى ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمانعلیه السلام باشد.با توجه به نکات ذکر شده مى توان بعضى از وظایف منتظران امام زمان علیه السلام را چنین ذکر کرد:
۱. معرفت:
اولین شرط انتظار معرفت است؛ تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد، منتظر او نخواهد شد. تنها هنگامى انسان در انتظار کسى مىنشیند که او را خوب بشناسد، اما اگر انسان کسى را نشناسد و بداند که آن شخص خواهد آمد، برایش اهمیتى نخواهد داشت و منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان(عج) هم چنین است. کسانى که آن حضرت را نمى شناسند (مانند کفار و یا اهل ادیان دیگر)، هرگز انتظار او را نمى کشند؛ اما کسانى که او را مى شناسند و ارزش و مقام او را مى دانند، منتظر او مى مانند.کسانى که امام زمان را نمى شناسند – اگر چه به ظاهر مسلمان باشند – چنانچه در این حال بمیرند در حال جاهلیت از دنیا رفته اند؛ چنانکه پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ اِمامَ زَمانِهِ ماتَ میتَهَ الْجاهِلِیَّهِ» ؛ بحارالانوار: ج ۳۲، ص ۳۳۱. «هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مردن جاهلیت از دنیا رفته است».
بنابراین اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان(عج) است و طبیعى است که هر مقدار معرفت انسان نسبت به آن حضرت بیشتر باشد، ارزش او را بیشتر درک کرده و به عظمت او بیش از پیش پى خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالى که افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت، هرگز احساس تشنگى و عطش نسبت به وجود مقدس ایشان نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران بیرون هستند! وصل خورشید به شب پره اعمى نرسد که در این آینه صاحبنظران حیرانند شناخت امام زمان علیه السلام دو گونه است:
۱. شناخت تاریخى وجود آن حضرت؛ مانند اینکه او امام دوازدهم است و تاریخ ولادتش در چه سالى است و مانند آن.۲. شناخت مقام نورانیت آن حضرت؛ که این شناخت کار هر کسى نیست و ظرفیت و لیاقت زیادى مى خواهد. در حقیقت، اصحاب خاص امام زمان علیه السلام کسانى اند که آن حضرت را به مقام نورانیت شناخته اند. براى آگاهى از مقام عظیم امامت خواندن زیارت جامعه کبیره و تأمل در معانى عمیق آن توصیه مى شود. همچنین خواندن کتب معتبرى که در مورد امام زمان علیه السلام نوشته شده است مىتواند انسان را تا حدى به مقام و عظمت آن حضرت آشنا سازد.
این انتظار فرج است که بهترین اعمال و بهترین عبادت است و چنین منتظرى، مقامى عالى دارد و هر گاه در زمان غیبت از دنیا برود، به منزله کسانى است که پس از ظهور حضرت حجت(عج) زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد مى کنند.
۲. محبت به امام زمان علیه السلام
وظیفه دیگرى که منتظران آن حضرت دارند این است که باید دوستى و محبت امام عصر(عج) را در خود ایجاد کنند و آن را افزایش دهند. بدیهى است تا انسان از میهمان خویش خوشش نیاید و نسبت به او محبت نداشته باشد – هر چند هم که او را بشناسد – نمى تواند واقعاً منتظر آمدن او باشد؛ اگر انسان از میهمان خود بدش بیاید، چگونه مى تواند منتظر قدم او باشد و خود را براى پذیرایى از او آماده کند. پس تا محبت به امام زمان(عج) در وجود کسى شکل نگرفته و شعله ور نشده باشد، او نمى تواند به وظایف منتظران واقعى عمل نماید. محبت به امام زمان(عج) وظیفه اى است که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله نیز به دستور خدا از ما خواسته است؛ آنجا که در قرآن کریم مى فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبى»؛ سوره شورى: آیه ۲۳.۳.
۳. ایجاد سنخیت با امام زمان علیه السلام
منتظران واقعى وضعیت روحى و فکرى و عملى خود را به گونه اى سامان مى دهند که سنخیت کاملى با امام زمان علیه السلام داشته باشند. آیا مى توان منتظر قدوم کسى بود؛ ولى با او مشابهت و سنخیت نداشت؟ آیا می توان محبت کسى را داشت، اما با او هیچ سنخیت و مشابهتى نداشت؟ ایجاد سنخیت با امام زمان از طریق تقویت ایمان و تقوا و فضایل اخلاقى و درجات معنوى حاصل مى شود. تنها در این صورت است که مى توان ادعاى محبت به آن حضرت را داشت. در صورتى که انسان رفتارش مطابق میل امام زمان(عج) باشد، شعله محبت او در دلش زبانه خواهد کشید و عشق آن حضرت او را به فریاد خواهد آورد و دورى اش را بر او سخت و ناگوار خواهد ساخت. طبیعى است که هر چقدر سنخیت با ولى عصر(عج) بیشتر باشد، محبت آن حضرت به انسان بیشتر خواهد شد و محبت انسان نیز به آن حضرت افزونتر خواهد گشت. پس منتظر واقعى باید سعى کند تمام وظایف دینى و احکام الهى را انجام دهد.
۴. ارتباط با منتظران دیگرمنتظر امام زمان(عج) مى داند که برنامه آن حضرت یک برنامه جهانى است و باید یاوران زیادى داشته باشد تا حرکتش پیروز شود. بنابراین به فکر گسترش یاران و منتظران آن حضرت بوده و با ارتباط با آنها، به تقویت روحیات ایمانى خود و دیگران خواهد پرداخت تا بر اساس دستور قرآنى «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى» {A؛ V}سوره مائده{V به کمک مؤمنان منتظر، خود را آماده ظهور حضرت نماید.
۵. دعا براى تسریع در ظهور امام زمان علیه السلام منتظر واقعى هر لحظه انتظار محبوب را مى کشد و از خدا مى خواهد که هر چه زودتر او را برساند. بنابراین دعاى فراوان براى فرج آن حضرت از وظایف همیشگى منتظران حضرتش مى باشد. دعا براى تسریع در فرج امام زمان(عج)، به وسیله آن حضرت نیز توصیه شده است.
۶. دادن صدقه
براى سلامتى آن عزیز و یا هدیه نمودن ثوابهایى به حضرت مهدى(عج)، که خود، موجب قبولى هر چه بیشتر اعمال است.۷. امیدوارىبر قیام و انقلاب آن یوسف زهرا علیها السلام و امید دادن به دیگران.۸. ایجاد آمادگى دائم رزمى براى ظهور حضرتچنانکه در روایت آمده است:«لیعدن احدکم لخروج القائم و لو سهما» ؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶، ح ۱۴۶. هر یک از شما براى قیام قائم(عج) باید آماده گردد هر چند با تهیه یک تیر باشد.از این رو شرکت در بسیج یکى از وظایف منتظران است.
۹. محزون بودن به علت محروم بودن از زیارت آن وجود مبارک؛ «عزیز على ان ارى الخلق و لاترى و لا اسمع لک حسیسا و لا نجوى…» ؛ دعاى ندبه. بر من گران است که خلق را ببینم و تو دیده نشوى و سخن آشکار و پنهان تو را نشنوم. منتظر امام زمان(عج) وقتى موفق به زیارت آن حضرت نمى شود، از طریق خواندن دعاى ندبه، زیارت آل یاسین، دعاى عهد، نماز امام زمان و نیز از طریق رفتن به مسجد جمکران، ارتباط خود را با آن حضرت حفظ مى نماید و براى گره گشایى مادى و معنوى از ایشان به عنوان واسطه فیض الهى درخواست مى کند و خود را در محضر ایشان مى بیند.
انتظار فرج یعنى:
الف. معرفت امام معصوم و عادل و پیشواى فضیلت؛
ب. ایمان به امامت و قیادت رهبرى الهى و عدالت پیشه؛
ج. عشق به عدالت و ارزشهاى انسانى؛
ه. امید به آینده اى روشن و نوید بخش؛
ک. تلاش براى برقرارى حکومتى عدل پیشه و عدل گستر؛
ح. رعایت موازین و قوانین دینى و اخلاقى؛
خ. داشتن روحیه تعهد و مسؤولیت پذیرى.
این انتظار فرج است که بهترین اعمال و بهترین عبادت است و چنین منتظرى، مقامى عالى دارد و هر گاه در زمان غیبت از دنیا برود، به منزله کسانى است که پس از ظهور حضرت حجت(عج) زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد مى کنند. بحارالانوار: ج۵۲ ص ۱۲۵؛ رهتوشه راهیان نور، دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم چاپ اول تیرماه ۱۳۷۴ ص۱۹۰-۱۹۳ با تصرف.
یادآورى مهم: درست است که وظیفه ما تلاش براى ملاقات با امام زمان(عج) نیست و حتى بنا بر نظر بعضى از بزرگان، تحقق این مسأله خیلى بعید و نادر است و اگر هم ممکن باشد، براى امثال مقدس اردبیلى و علامه حلّى قابل تصور است؛ نه انسان هاى عادى هر چند مؤمن و خوب. ولی بحث ملاقات، نباید با بحث ارتباط اشتباه شود؛ زیرا وظیفه ما ایجاد ارتباط با امام عصر(عج) است. منتظر امام زمان(عج) وقتى موفق به زیارت آن حضرت نمى شود، از طریق خواندن دعاى ندبه، زیارت آل یاسین، دعاى عهد، نماز امام زمان و نیز از طریق رفتن به مسجد جمکران، ارتباط خود را با آن حضرت حفظ مى نماید و براى گره گشایى مادى و معنوى از ایشان به عنوان واسطه فیض الهى درخواست مى کند و خود را در محضر ایشان مى بیند.