عذاب اقوام گذشته با «عوامل حیات»

گرچه زندگی انسان وابسته به آب، هوا، خاک و آتش است؛ اما خداوند گاه به وسیله همین عوامل انسان را عذاب می کند؛ یعنى اى انسان! به خود مغرور مشو، اگر خداوند اراده کند عامل حیاتت، وسیله مرگت خواهد شد؛ خداوند قوم «عاد» را با تندبادى طغیانگر و سرد به هلاکت رساند، فرعون و لشکریانش را با امواج آب های دریا نابود کرد، قارون را با مال و اموالش در زمین فرو برد و برخی از اقوام گذشته را به وسیله صاعقه آسمانی عذاب کرد.

زندگى بشر وابسته به چهار چیز است: آب، هوا، خاک و آتش که در قدیم از آن به «عناصر اربعه» یاد مى شد و بعد معلوم شد هیچ کدام عنصر نیست؛ بلکه داراى اجزائی است. نکته عجیب اینکه وقتى تاریخ امّت هاى گذشته را مورد مطالعه قرار مى دهیم مشاهده مى کنیم که خداوند مرگ آنها را در دل همین عواملِ حیات و زندگى قرار داده است. یعنى اى انسان! به خود مغرور مشو، اگر خداوند اراده کند عامل حیاتت، وسیله مرگت خواهد شد. با این مقدّمه کوتاه به سراغ چهار مورد از مجازات امّت هاى گذشته مى رویم:
۱. خداوند متعال در آیه ۶ سوره «حاقّه» در مورد چگونگى نابودى و مجازات قوم «عاد» مى فرماید: «وَ أَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَهٍ * سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَ ثَمَانِیَهَ أَیَّامٍ حُسُوماً فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَهٍ»؛ (و قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، [خداوند] این تندباد [بنیان کن] را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلّط ساخت، و [اگر آنجا بودى] مى دیدى که آن قوم مانند تنه هاى پوسیده نخل در میان این تندباد روى زمین افتاده اند!).
آرى، خداوند به هوایى که عامل حیات و زندگى است ـ که اگر براى چند دقیقه به انسان نرسد خواهد مرد ـ دستور داد با سرعت بیشترى حرکت کند و تبدیل به بادى طغیانگر شود و انسان هاى قوى پیکرِ قوم عاد را نابود سازد.
۲. خداوند در آیه ۷۸ سوره «طه» در مورد نابودى فرعون و فرعونیان می فرماید: «فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِیَهُمْ مِّنَ الْیَمِّ مَا غَشِیَهُمْ»؛ (فرعون با لشکریانش آنها را دنبال کردند؛ و [امواج خروشان] دریا آنان را به طور کامل پوشانید).
آب نیل که مایه برکت، و به منزله موتور اقتصادى مصر بود تا آنجا که برخى از مردم آن را مى پرستیدند، مأمور مجازات فرعون و فرعونیان شد و جان آنها را گرفت.
۳. در مورد چگونگى مجازات قارون، ثروتمند مغرور در آیه ۸۱ سوره «قصص» مى خوانیم: «فَخَسَفْنَا بِهِ وَ بِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا کَانَ لَهُ مِنْ فِئَهٍ یَنصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللهِ وَ مَا کَانَ مِنَ المُنْتَصِرِینَ»؛ (سپس ما، او و خانه اش را در زمین فرو بردیم، و گروهى نداشت که او را در برابر عذاب الهى یارى کنند، و خودش نیز نمى توانست خویشتن را یارى دهد).
خداوند به زمین و کره خاکى که گاهواره انسان و مایه آرامش اوست دستور داد تکانى بخورد و دهان باز کند و قارون و تمامى ثروت و دارایى اش را در کام خود فرو برد، سپس دهان خود را ببندد، زمین مطابق دستور پروردگار عمل کرد به گونه اى که گویى اصلاً قارون با آن همه ثروت وجود نداشته است.
این حادثه در عصر و زمان ما نیز رخ داده است به این شکل که در برخى زلزله ها زمین دهان باز کرده و روستایى را با همه اهالى آن در کامش فرو برده و هیچ اثرى از آن روستا و اهالى آن باقى نمانده است. اینجا خاک، مأمور عذاب الهى است.
۴. خداوند متعال برخى از اقوام گذشته را به وسیله صاعقه هاى آسمانى که یک جرقه بزرگ آتش است نابود کرده است. صاعقه آن قدر داغ و سوزان است که گاه شدّت حرارت آن به ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد مى رسد! آرى آتشى که ابزار حیات و زندگى است عامل مجازات آن اقوام شد.
این سنّت الهى اختصاص به زمان هاى گذشته ندارد؛ بلکه در زمان ما نیز جارى است. به عنوان نمونه، بانک هاى رباخوار عامل رونق اقتصاد اروپا و آمریکا شدند. آنها اموال و سرمایه مردم جهان را از شرق و غرب جمع کردند و در اختیار اروپا و آمریکا گذاشتند و اقتصادشان را رونق دادند، امّا خداوند به وسیله همین بانک ها اقتصاد آنها را فلج کرد تا آنجا که بسیارى از مردم کارتون نشین و بسیارى از بانک ها نیز ورشکسته شدند.