گام های اساسی برای برقراری یک ارتباط موثر در زندگی

برخی از افراد این سوال را دارند که چرا نمی توانند با دیگران وارد یک ارتباط سالم و درست بشوند. شاید پاسخ ایشان یک جواب باشد و آن این است که ازگام های طلایی ارتباط موثر آگاهی ندارند. با ما همراه باشید تا با این گام های طلایی بیشتر آشنا شوید.

صحبت زیاد، یکی از عوامل از بین برنده ارتباط است.

مراحل برقراری ارتباط موثر

برای رسیدن به یک ارتباط موثر با دیگران باید مراحل زیر را طی کرد:

گام اول) تعیین هدف و قصد از برقراری ارتباط

-قصد و هدف باید آگاهانه باشد
-ارتباط باید دو طرفه باشد
-مقاصد باید صریح و صادقانه بیان شود.( پرهیزاز ایجاد زمینه ذهن خوانی(

گام دوم) آشتی ، شناخت و اصلاح خود

-نخست باید خودتان را درک کنید و سپس دیگران را.
-بیگانگی با خود یعنی جنگ درون و از جنگ با درون ارتباط موثر خوبی بر نخواهد خواست.
-در برقراری ارتباط با خود به نظر دیگران توجه نکنید.
با خود صادق باشید و به این صداقت اذعان کنید .جسم خود را درک کنید..خودتان را بپذیرید .در خدمت خود باشید .به خود احترام بگدارید

گام سوم) ساختن و مهیا کردن زمینه ارتباط

ایجاد فضای امن
پرهیز از تحقیر, تهدید , محاکمه و دست انداختن وتلاش برای ارتقاء طرف مقابل وایجاد احساس رضایت و لذت وعیب پوشی وقضاوت.
شنونده خوبی باشید: برای اینکه شنونده خوبی باشیم ابتدا باید بدانیم خصوصیات گوش دادن فعال چیست.عدم تکمیل جملات دیگران ،اختصاص زمان بیشتر به گوش دادن بجای صحبت کردن. عدم پاسخ به سوال با یک سوال دیگر. آگاه بودن از سوگیری های شخصی . نپرداختن به تخیل یا عدم اشتغال ذهنی با مسائل دیگر .عدم سلطه جویی در مکالمه. پاسخ دادن به فرد مقابل پس از پایان یافتن صحبت های وی.دادن بازخورد. پرسیدن سوالات باز.
حرف بزنید و احساسات خود را بیان کنید: با کلام نرم مثبت و موثر زمینه ذهنی خوب در مخاطب از خود باقی بگذارید ومطمئن شوید او همانطور که شما صحبت می کنید شما را می فهمد وزمان و احساسات طرف مقابل در فهم شما موثر است وگاهی سکوت بسیار اعجازگر است واز حرکات بدن نشانه ها و … استفاده کنید.
توقع های تان را حذف کنید.
نسبت به تعهدات خود پایبند باشید: در برقراری ارتباط در انتخاب و کاربرد واژه ها و جمله ها بسیار سنجیده عمل کنید.
از واژه های بی طرفانه استفاده کنیم: باید از واژه هایی استفاده کرد که ارتباط را به سوی رسیدن به هدف هدایت کنند. مثلا سریع به جای ناگهانی، متغیر به جای ناپایدار، انعطاف پذیر به جای دهن بین و….
از جمله های مثبت استفاده کنیم: جملات دارای بار مثبت و منفی هستند که باید از جملات با بار احساس منفی استفاده نکنیم. مثلا به جای «این قدر تو حرف هایم ندو!» از جمله «اجازه بدهید حرف هایم را تمام کنم!» استفاده کنیم. یا به جای جمله «این قدر از زیر کار در نرو!» از جمله «با وجود این که مقدار زیادی کار روی میز دارید، مشغول روزنامه خواندن هستید؟» استفاده کنیم.
از واژه ها و جملات دقیق استفاده کنیم: برای صحبت کردن با کارکنان از واژه ها و جمله های دقیق استفاده کنیم. یک واژه و جمله ای که به کار می بریم باید دارای شش خصوصیت زیر باشد:

– صراحت: کلمه ها و جمله ها روشن و صریح باشند تا بتوانند منظور ما را به طرف مقابل منتقل کنند.
– کوتاه بودن: مطالب را کوتاه و مختصر بیان کنیم تا طرف مقابل شوق شنیدن را از دست ندهد.
– دقیق بودن: پیام خود را کامل و دقیق بیان کنیم.
– مودبانه بودن: رفتار زاییده رفتار است. پس اگر مودبانه صبحت کنیم، فرد مقابل نیز مودبانه به ما پاسخ خواهد داد.
– صحیح بودن: پیام هایی که به فرد مقابل ارائه می کنیم باید صحیح باشند.
– مملوس بودن: مطالب و پیام های ما باید عینی و ملموس باشند.

چگونه مهارت های ارتباطی مستقیم را تقویت کنیم؟

اثرگذارترین روش ارتباطی، ارتباط مستقیم (چهره به چهره) است. بیشتر مدیران به این نتیجه رسیده اند و کوشش می کنند کارها را به روش حضوری با کارکنان در میان بگذارند.
ارتباط حضوری یا چهره به چهره هنگامی کاملا تاثیرگذار خواهد بود که بعضی نکات ویژه را رعایت کنیم.

این نکات موجب تسهیل برقراری ارتباط و درک پیام ما از سوی کارکنان مخاطب خواهند شد. مهم ترین آنها عبارتند از:
– پرهیز نکردن از لهجه: سعی کنید لهجه خود را پنهان نکنید، اما توجه داشته باشید که باید واضح صحبت نمایید. اگر همکاران و ارباب رجوع گفته های شما را به آسانی درک نمی کنند، پس آرام تر صحبت کنید.
– تقویت فنون گفت وگو: فنون گفت وگو را تمرین و تقویت کنید. به علا وه، افراد را با نامشان صدا بزنید. همواره سوال کنید، علا قه نشان دهید و با دقت گوش کنید.
– قطع نکردن صحبت طرف مقابل: هیچ وقت صحبت های طرف مقابل را قطع نکنید، مگر این که از موضوع بحث خارج شده باشد. چنانچه فردی با مکث و به کندی صحبت می کند، جمله های او را تمام شده تلقی نکنید. با حرکت لب، حرف های وی را تکرار نکنید. او را برای ادامه صحبت کمک ننمایید و همواره صبور باشید.
-تقویت کردن شیوه بیان: نه تنها صحبت هایتان در خاطره ها می ماند، بلکه شیوه بیان شما نیز در اذهان ثبت می شود. در این راستا، از لحن تند و خشن اجتناب ورزید و هرگز با کارکنان با لحن تحقیرآمیز صحبت نکنید. هنگام صحبت با مسوولا ن با لحن چاپلوسانه نیز صحبت ننمایید.

– تند و بلند صحبت نکردن: هیچ گاه خیلی تند یا خیلی بلند صحبت نکنید. اگر احساس می کنید آهنگ صدایتان یکنواخت است، یک نفس عمیق بکشید و کوشش نمایید با قدرت بیشتری هنگام صبحت کردن هوا را بیرون بدهید.
– برقراری ارتباط با نگاه کردن: سعی کنید با نگاه کردن ارتباط برقرار کنید. البته به طرف مقابل زیاده از حد هم خیره نشوید. ارتباط گران قوی، اولین تماس چشمی خود را قطع نمی کنند. بلکه پس از چند ثانیه و به تدریج این کار را انجام می دهند. هنگامی که با فردی به صورت چهره به چهره صحبت می کنید، در آن واحد به هر دو چشم او نگاه کنید.
– تمرکز کردن بر گفت وگو: تمام توجه تان را به گفت وگو معطوف کنید. اگر با کسی صحبت می کنید، نباید هیچ مساله ای باعث حواس پرتی شما بشود. از نظر فردی که با وی صحبت می کنید، ناشایست و بی ادبانه است که مرتب به این سو و آن سو نگاه کنید.

– پرهیز از صحبت زیاد: تنها خودتان صحبت نکنید، بگذارید طرف مقابل هم حرفش را بزند. به واکنش های او دقت کنید و مطمئن شوید که منظور شما را فهمیده است. حتی هنگامی که سعی دارید طرف مقابل را متقاعد سازید، بیشتر نیمی از زمان گفت وگو را به خودتان اختصاص ندهید.
–تشویق افراد به صحبت کردن: افراد مقابل را تشویق کنید تا درباره خودشان صحبت کنند. مهارت آنها را ارج بگذارید و از آن استفاده کنید.
– زیاد جدی نبودن: در کارها جدی باشید، نه خیلی زیاد و نه در همه اوقات! بیش ازحد جدی بودن مصاحبت با شما را کسالت آور می کند. مجبور نیستید لطیفه تعریف کنید، اما دنبال نکته های جالب و خوشمزه ای که در رخدادهای روزمره پیش می آید، بگردید و آنها را برای کارکنان و ارباب رجوع تعریف کنید. تنها ماجراهای خنده آور را که برای خودتان اتفاق می افتد، تعریف کنید. البته به یاد داشته باشید دیگران را مسخره نکنید.