آسیبهای روانی در نزدیکان فرد اوتیسمی
گزارش‌های متعددی درمورد شیوع آسیبهای روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال روانی دو قطبی و شیزوفرنی بین اعضای خانواده‌هایی که دارای فرزند اوتیسم بویژه طیف شدید هستند، وجود دارد.
به گزارش افسران، تمام اعضای خانواده فرد اوتیسم باید حداقل هر ۶ ماه یکبار چکاپ سلامت روان شوند و سطح اختلالات روانی آنها ارزیابی شود زیرا غیر از تبعات جسمی که جسم مادر یا پدر را به عنوان مراقب اصلی تحلیل می کند، بیماری های روان نیز آنها را تهدید می کند.
حتی گزارش هایی در سطح اقدام به خودکشی در پدر و مادر و خواهر و برادر فرد دارای اوتیسم نیز مشاهده شده است.
چالش و بحران خطرات آسیب های روانی در خانواده های دارای فرزند طیف شدید اوتیسم در حال گسترش است. فرزند دارای اوتیسم طیف شدید با عملکرد پایین، تمام امکانات، عواطف، اقتصاد و توجه خانواده را به اجبار معطوف به خود می کند. والدین ۲۴ ساعته باید تمام وقت، انرژی، اقتصاد و توجه خانواده را باید برای او بگذارند تا فقط او را نگهداری کنند تا رفتارهای این فرزند، خطرات و تبعاتی نداشته باشد.
اعضای دیگر خانواده که به عنوان خواهر یا برادر نیز در خانواده دارای فرزند اوتیسم زندگی می کند دائم از خود می پرسد «من چه گناهی کردم که چنین خواهر یا برادری داشته باشم»؛ این عضو خانواده می خواهد درس بخواند، پیشرفت کند، ازدواج کند اما تمام پیشرفت ها و ازدواج و تصمیم گیری او به ناچار منوط به فرد اوتیسمی درون خانواده می شود.
حتی پسر و دختری که نبوغ و انتظار حمایت از خانواده را دارد، دائما با محرومیت مالی و عاطفی مواجه می شود چون فعلا خواهر یا برادری دارای اوتیسم در خانواده دارد؛ والدین همه زندگی را برای فرزند دارای اوتیسم می فروشند زیرا بیمه شامل حال اوتیسم نمی شود بنابراین تمام زندگی منحصر به این فرد می شود.
طبق آمار جهانی، از هر ۱۵۰ تولد یک نفر دارای اختلال اوتیسم است که در ایران این آمار یک درصد جمعیت برآورد می شود که برابر با ۸۰۰ هزار نفر است اما آمار ثبت شده افراد دارای اختلال اوتیسم در ایران به سختی به ۳۰ هزار نفر می رسد که ممکن است ناشی از آن باشد که ابزار تشخیصی کامل نیست و از سوی دیگر طیف های خفیف اوتیسم هیچگاه تشخیص داده نمی شوند.
اختلال اوتیسم، یکی از انواع اختلالات رشدی عصبی با علائم روان‌شناختی است که بر رشد طبیعی مغز و در نتیجه مهارت‌های اجتماعی تأثیر می‌گذارد.