کم کاری جامعه مدیریت دانشگاهی و نادیده گرفتن معلولان در دانشگاهها
فعال جامعه دارای معلولیت گفت: مناسب‌سازی فیزیکی در بسیاری از دانشگاهها به ویژه دانشگاه‌های قدیمی‌تر اتفاق نیفتاده و دانشجویان و اساتیدی که دارای معلولیت هستند، مشکلات بسیاری در تردد دارند. ناآگاهی مدیران، دانشجویان و اساتید نسبت به موضوع معلولیت آزاردهنده‌تر از مشکلاتی است که در حوزه تردد وجود دارد.
به گزارش افسران، مدرس دانشگاه و فعال جامعه دارای معلولیت با اشاره به نادیده گرفته شدن نیاز افراد دارای معلولیت در دانشگاهها گفت: مناسب‌سازی دانشگاهها برای افراد دارای معلولیت را می‌توان ار ۲ منظر ساختار فیزیکی و آشنایی مدیران با موضوع معلولیت بررسی کرد. مناسب‌سازی فیزیکی در بسیاری از دانشگاهها به ویژه دانشگاه‌های قدیمی‌تر اتفاق نیفتاده و دانشجویان و اساتیدی که دارای معلولیت هستند، مشکلات بسیاری در تردد دارند. ناآگاهی مدیران، دانشجویان و اساتید نسبت به موضوع معلولیت آزاردهنده‌تر از مشکلاتی است که در حوزه تردد وجود دارد.
وی افزود: یکی از مشکلات اساسی این است که مدیران ما موضوع معلولیت را جدی نمی‌گیرند. در بسیاری از مواقع در تعریف سرفصل‌ها و راه‌اندازی مجموعه‌ها نیازهای افراد دارای معلولیت دیده نمی‌شود. مثلا وقتی مدیر یک دانشگاه تازه تاسیس علمی و کاربردی درک دقیقی از انواع معلولیت و نیازهای آن‌ها نداشته باشد، ساختمانی را انتخاب می‌کند که مناسب‌سازی نشده است و بعد از ورود دانشجویان دارای معلولیت تازه متوجه مشکل می‌شود.
وی معتقد است که در قدم اول برای مناسب‌سازی، مدیران دانشگاهها باید آموزش ببینند و با انواع معلولیت و نیازهای آن‌ها آشنا شوند. وی در این باره توضیح داد: همان‌طور که در راستای افزایش جمعیت درس تنظیم خانواده به دانش خانواده تغییر کرد، می‌توان واحد درسی را تعریف کرد که محتوای آن آموزش‌هایی درباره معلولیت باشد تا افراد با مسئولیت‌های اجتماعی که نسبت به جامعه دارای معلولیت دارند، آشنا شوند. آموزش‌های اجتماعی درباره معلولیت نه در آموزش و پرورش دیده شده و نه دانشگاه به آن توجه نشان داده است.
وی با اشاره به اینکه نبود درک درست از معلولیت باعث می‌شود که در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها نیازهای افراد دارای معلولیت مورد غفلت قرار گیرد، افزود: ساختمان دانشگاهها عموما قدیمی هستند و توان مناسب‌سازی شدن، ندارند. از طرفی شاهد تاسیس دانشگاه‌هایی ویژه افراد دارای معلولیت هستیم که اتفاق خوبی نیست زیرا فرد دارای معلولیت باید در کنار دیگران تحصیل کنند. تفکیک کردن افراد دارای معلولیت باعث می‌شود که ارتباط این افراد با جامعه کمتر شده و جامعه به آگاهی لازم نسبت به این قشر نرسد.
فعال حوزه افراد دارای معلولیت درخصوص مصادیق مناسب‌سازی عنوان کرد: مناسب‌سازی ایجاد هرگونه دست‌رسی پذیری براساس نوع معلولیت افراد است. دانشگاه باید طوری مناسب‌سازی شود که فرد دارای معلولیت به راحتی و بدون نیاز به کمک بتواند، تردد کند. برخی مواقع که در این باره مطالبه می‌کنیم، می‌گویند که نگران نباشید نیروهای حراست به فرد دارای معلولیت کمک می‌کنند اما با این کار کرامت انسانی افراد زیر سوال می‌رود.
وی ادامه داد: استفاده از بالابرها، آسانسور، شیب‌های منطقی، پاگردهای مناسب، میزهای مناسب معلولان، رمپ مناسب در کلاس درس، امکان استفاده از خطوط بریل برای نابینایان و امکانات مناسب برای ناشنوایان از جمله مواردی هستند که باید در مناسب‌سازی دانشگاهها مدنظر قرار بگیرند.
صادقی بیان کرد: فرد دارای معلولیت همان‌گونه که در قانون هم عنوان شده، مانند تمام شهروندان یک جامعه حق تحصیل دارد. این وظیفه دانشگاه است که امکانات مناسب فراهم کند و اگر فرد معلولی به دلیل موانع موجود در دانشگاه از تحصیل بازبماند، می‌تواند طبق قانون از دانشگاه شکایت کند.