طرح جامعی برای حجاب در میان نیست!

یکی از نکاتی که باید در ارائه راه حل ها در نظر بگیریم، این است که ساده انگاری نکنیم. ساده انگاری و نگاه سطحی به مسائل و پدیده ها یکی از آفت های جدی سیاستگذاری و برنامه ریزی است. عموم مسائل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی از این دسته هستند.

بطور مثال در مسئله حجاب که روز به روز بغرنج تر هم می شود، سادگی است اگر کسی بگوید: «ما طرحی داریم که یک روزه یا یکساله و دوساله و حتی چندساله، پدیده بی حجابی را حل می کنیم.» این نگاه سطحی و ساده، یکی از موانع کار راهبردی و جامع است.

همچنین ساده انگارانه است اگر بگوئیم «وضعیت حال» را رها کنیم و کاری انجام ندهیم و بنشینیم برنامه ۱۰ ساله و ۲۰ ساله تنظیم کنیم. حرف این است که نگاه سطحی و کم عمق و کارهای به اصطلاح ضربتی بی مبنا و تهی از محتوا، ما را به هدف نمی رساند. هم برنامه کوتاه مدت می خواهد هم بلندمدت؛ ضمن اینکه الزامات جامعه و انسجام ملی و امنیت روانی مردم باید در همه برنامه ها لحاظ شود.

آنچه از مجموع تصمیم ها و اقدامات ارکان نظام جمهوری و دستگاه های فرهنگی، آموزشی، قضایی و انتظامی در مسئله حجاب می فهمیم نه خبری از اقدام راهبردی و جامع و برنامه ریزی چندساله در میان است و نه هم طرح کوتاه مدت مناسب شرایط و لزوم رعایت شرایط عقلانی و انسجام جامعه.

به نظر می رسد نظام در مسئله حجاب طرح جامعی ندارد؛ اگر هم طرحی در میان است شاید در جلسات درگوشی و تو در توی مقامات و جلسات خصوصی خودشان مطرح است! طرحی هم که عموم نخبگان و مردم از آن بی اطلاع باشند ره بجایی نبرد!

مثل این حقیر، خیلی ها، از اول نوشتند و گفتند که بی حجابی بخشی از زنان جامعه، اولویت اصلی و مسئله اصلی کشور نیست؛ حال هم تکرار می کنیم که مسئله اصلی نیست اما به اندازه خودش هم برنامه ای برایش تدارک دیده نشده!

بجز راهپیمایی ها و تجمعات سالانه در هفته حجاب و عفاف(به مناسبت کشتار فجیع مردم در مسجد گوهرشاد بدستور رضاخان)، برنامه خاص دیگری از سوی نهادهای فرهنگی شاهد نبوده و نیستیم. در حالیکه اساساً تجمع و راهپیمایی و اعتراض، همان وظیفه عمومی و مطالبه مردمی است و وظیفه حاکمیت چیز دیگری است؛ ولی نهادهای حاکمیتی این تجمعات را هم بدست گرفته و آنرا حاکمیتی کرده اند و حتی اجازه تجمع به گروه های دیگر مردمی نمی دهند!

بطور مثال در همین ایام شاهد تجمع و تحصن اعتراضی جمعی از مردم به کشف حجاب و بی عملی دستگاه ها در تهران بوده ایم که دستگاه ها تاب نیاوردند و اقدام به بازداشت و کتک کاری این جمع کردند. اقدام بسیار غلطی که انتظار است شخص محسنی اژه ای و سردار رادان بابت آن از مؤمنین رسماً عذرخواهی نمایند. ممکن است ما اینگونه تجمعات را اولویت ندانیم و تبلیغ نکنیم، اما به هرشکل دغدغه جمعی از مؤمنین و دلسوزان بوده و نباید با تجمع مسالمت آمیز بدین شکل برخورد می شد.

برخی از مسئولین و تصمیم گیران عرصه حجاب، یا در حال افراط و برخوردهای سلبی و نفرت پراکن گشت ارشاد بودند یا در حال تفریط و رها کردن اصل داستان! انتظار این بود بعد از حوادث سال گذشته، دستگاه های تصمیم ساز و تصمیم گیر دست یاری به سمت نخبگان دراز کرده و با همفکری و همدلی، انتقادات و راهکارها را شنیده و به طرح جامع راهبردی همراه با اقدامات کوتاه مدت، منتهی می شد اما خبری نیست!