سبک های حل مسئله و مواجهه با مشکلات

حل مسأله تفکر و رفتاری است جهت رسیدن به هدفی که به آسانی در دسترس نیست. برای انجام آن سبک های متفاوتی وجود دارد.

آنچه در مواجهه با مشکلات مهم است، شیوه صحیح مقابله با ایشان است.

انواع سبک های حل مسئله

به طور کلی، افراد در رویارویی با مشکل از شش شیوه و سبک حل مسئله استفاده می کنند، که عبارت اند از:
۱. سبک خلاقانه حل مسئله: گویای برنامه ریزی و در نظر گرفتن راه حل های متنوع بنا بر موقعیت مسئله زاست.
۲. سبک اعتمادی: بیانگر اعتقاد در توانایی فرد برای حل مسائل است.
۳. سبک گرایشی (روی آوردی): نگرش مثبت به مشکلات و تمایل به مقابله رودررو با آنها را نشان می دهد.
۴. سبک درماندگی: نشان بی یاوری فرد در موقعیت های مسئله زاست. احساس درماندگی، استفاده از امکانات عقلانی و روان شناختی را ناممکن می سازد و موجب می شود که افراد از منابع فردی و اجتماعی خود کمتر بهره ببرند.
۵. سبک مهارگری: به تأثیر کنترل کننده های بیرونی و درونی در موقعیت مسئله زا اشاره دارد. این گونه افراد مسائل را خارج از کنترل خود فرض می کنند و تصور می کنند که عوامل محیطی یا ضعف های درونی باعث بروز مشکل شده اند و نمی توان آنها را حل و فصل کرد.
۶. سبک اجتنابی: گویای تمایل به نادیده گرفتن مشکلات به جای مقابله با آنهاست. این گونه افراد مشکلات را انکار می کنند یا ادعا می کنند چیزی نیست و باید با مسائل ساخت.

ارزش گذاری سبک ها

سه سبک نخست، شیوه های سازنده حل مسئله و سه سبک بعدی، شیوه های غیرسازنده اند. شیوه های سازنده با رضامندی از زندگی، عاطفه مثبت، انگیزه پیشرفت و حمایت اجتماعی رابطه دارند و شیوه های غیرسازنده با نگرانی، افسردگی، نومیدی، دشمنی و استرس شغلی مرتبط اند. بنابر این، به هنگام بروز مشکل، به جای آنکار و اجتناب و یا احساس ناتوانی و درماندگی، بکوشید تا با اتخاذ سه سبک نخست، با اعتماد به توانایی های خود و اعتقاد به استعدادهای خدادادی و استمدادهای الهی، و با نگاهی مثبت در دست و پنجه نرم کردن با مسئله، برنامه ای مناسب، جهت یافتن راه حل های خلاقانه طرح ریزی کنید.