تزریق سیاست‌های مقابله و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی بهتر از درمان
یک آسیب‌شناس گفت: سیاست‌های مقابله و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی باید از طریق نهاد آموزش و پرورش، نهاد خانواده و رسانه ملی به جامعه تزریق شود، تا از طریق سیاست تا تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.
یک آسیب‌شناس گفت: سیاست‌های مقابله و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی باید از طریق نهاد آموزش و پرورش، نهاد خانواده و رسانه ملی به جامعه تزریق شود، تا از طریق سیاست تا تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.
آسیب‌شناس در ادامه این مطلب افزود: آسیب اجتماعی به هر نوع عمل فردی یا جمعی اطلاق می‌شود که در چارچوب اصول اخلاقی و قواعد عام رسمی و غیررسمی جامعه قرار نمی‌گیرد و در نتیجه با منع قانونی و یا قبح اخلاقی و اجتماعی روبرو می‌شود. به همین دلیل کج‌روها سعی دارند کج‌روی‌های خود را از دید ناظران قانون، اخلاق عمومی و نظم اجتماعی پنهان کنند زیرا در غیر این صورت با پیگرد قانونی، تکفیر اخلاقی و طرد اجتماعی مواجه می‌شوند به عنوان مثال طلاق رسمی به طلاق عاطفی تبدیل می‌شود یا سرقت در خفا انجام می‌گیرد.
وی با اشاره به اینکه در پزشکی به مطالعه و شناخت ریشه‌ی بی‌نظمی‌های ارگانیسم موجود زنده، آسیب‌شناسی می‌گویند، گفت: در مشابهت کالبد انسانی با کالبد جامعه می‌توان آسیب‌شناسی اجتماعی را مطالعه کرد.
آسیب‌شناسی اجتماعی به بررسی انواع مشکلات، بی‌نظمی‌ها، ناهنجاری‌ها و نابسامانی‌هایی می‌پردازد که در سطح اجتماعی مطرح هستند و سعی می‌کند علل مختلف، شیوه‌های پیشگیری و درمان آنها را از جنبه‌های مختلف فردی و اجتماعی مورد بررسی قرار دهد.
وی اظهار داشت: آسیب‌های اجتماعی همچون فقر، تکدی‌گری، طلاق، سرقت، اعتیاد در اکثر جوامع بنا بر شرایط فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و جغرافیایی آن کشور وجود دارند اما آنچه جوامع مختلف را در این مورد از هم متفاوت می‌سازد نوع نگرش این جوامع به علل به وجود آورنده آسیب‌ها و راهکارهای اصلاح و بهبود آن است.
وی گفت: آسیب‌های اجتماعی ارتباط کاملی با سنت‌های هر جامعه دارد و الگوبرداری از جوامع دیگر صحیح نیست و در این راستا حکومت خوب و آگاه حکومتی است که برای حل آسیب‌های اجتماعی فرمول صحیح و منطقی همراه با نوآوری و ارائه ابتکارات و خلاقیت‌ها در جهت رسیدن به شکوفایی داشته باشد.
وی افزود: در ایران، آسیب‌های اجتماعی علاوه بر اینکه مسئله‌ای اجتماعی شمرده می‌شوند بار ارزشی نیز دارند یعنی اگر در سیاست کشوری، یک آسیب، یک جرم محسوب می‌شود، در ایران، هم جرم و هم گناه به شمار می‌رود و بهتر است سیاست‌های مقابله با آسیب‌های اجتماعی از طریق نهاد آموزش و پرورش و نهاد خانواده، به جامعه تزریق شود تا از طریق سیاست تا تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.
وی اهداف و مقاصد آسیب‌شناسی را به قرار زیر اعلام کرد:
۱ – مطالعه و شناخت آسیب‌های اجتماعی و علل و انگیزه‌های پیدایش آنها
۲ – پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی به منظور بهسازی محیط زندگی و جمعی خانوادگی
۳- درمان آسیب‌های اجتماعی یا بکارگیری روش‌های علمی و استفاده از شیوه‌های مناسب برای قطع ریشه‌ها و انگیزه‌های آنان
۴- تداوم درمان برای پیشگیری و جلوگیری از بازگشت مجدد کژرفتاری‌ها و بررسی شیوه‌های بازپذیری اجتماعی
وی خاطرنشان کرد: آسیب‌های اجتماعی تأثیرات مخربی روی فرآیند ترقی یک جامعه دارد. مثلا اعتیاد هم مشکل فردی و هم اجتماعی است که در سطح اجتماعی منجر به از بین رفتن نیروها و انرژی‌بار آور جامعه می‌شود و بهتر است برای به وجود نیامدن آسیب‌های اجتماعی، از روش پیشگیری استفاده کرد زیرا پیشگیری بهتر از درمان است.