رجعت عمومی نیست
چه کسانی در هنگام قیام امام زمان(عج) از قبر خود برانگیخته می‌شوند؟
کسانی که در دوران حکومت امام زمان(عج) به دنیا باز خواهند گشت، یا به اصطلاح رجعت خواهند نمود، به دو صورت معرفی شده‌اند:
۱. در روایات آمده است افرادی که در زمان ظهور زنده خواهند شد، صفات خاصی دارند.
امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «رجعت عمومی نیست، و تنها کسانی برمی‌گردند که ایمان خالص دارند یا مشرک محض هستند».(۱)
پیامبر (صلی الله علیه و آله) به حضرت سلمان فرمود: «ای سلمان تو و امثال تو و هر کسی که ولایت ائمه(علیهم السلام) را با شناختی حقیقی بپذیرد، آن دوران را درک می‌کند». و در ادامه فرمودند: «هر کسی از ما اهل‌بیت باشد (ما را بشناسد، به ما اقتدا کند، ولایت ما را بپذیرد و از دشمنان ما بی‌زاری جوید) و در راه ما به او ستم رسد، آن دوران را درک می‌کند. ابلیس و حامیان او نیز بر می‌گردند».(۲)
با توجه به چنین روایاتی، دو گروه از قبرهای خود برانگیخته خواهند شد: یکی مۆمنان واقعی و دیگری مشرکان خالص که غرق در شرک بوده‌اند.
هم‌چنین دعاهایی نقل شده که اگر کسی آنها را بخواند، دوران ظهور را درک می‌کند که به برخی اشاره می‌شود:
امام باقر(علیه السلام) می‌فرماید: «کسی که همه سوره‌های مسبحات (سوره‌های آغاز شده با «سَبَّح» یا «یُسَبِّح») را قبل از خواب بخواند، نمی‌میرد تا امام زمان(عج) را درک کند و اگر بمیرد در کنار پیامبر (صلی الله علیه و آله)خواهد بود.»(۳)
کسی که بعد از هر نماز واجب این دعا را بخواند، امام زمان(عج) را در خواب یا بیداری می‌بیند.
کیفیت زنده شدن مردگان بر ما معلوم نیست و تبیین امور غیرعادی برای ما امکان ندارد. اما امام صادق (علیه السلام) در روایتی می‌فرمایند: «وقتی زمان ظهور نزدیک شود، در ماه جمادی دوم و ده روز از ماه رجب، بارانی می‌بارد که مردم نظیر آن را ندیده‌اند و خداوند به سبب آن باران، گوشت و بدن مۆمنان را می‌پروراند و انگار می‌بینم که خاک‌های موی سرشان را پاک می‌کند»
«بسم الله الرحمن الرحیم، اللهم بلغ مولانا صاحب الزمان اینما کان و حیثما کان من مشارق الارض و مغاربها، سهلها و جبلها، عنی و عن والدی و عن ولدی و اخوانی التحیه و السلام، عدد خلق الله، و زنه عرش الله، و ما أحصاه کتابه و احاط علمه اللهم انی اجدد له فی صبیحه هذا الیوم و ما عشت فیه من ایام حیاتی عهداً و عقداً و بیعه له فی عنقی لا أحول عنها و لا أزول، اللهم اجعلنی من انصاره و نصاره الذابین عنه، و الممتثلین لاوامره و نواهیه فی ایامه، و الستشهدین بین یدیه، اللهم فان حال بینی و بینه الموت الذی جعلته علی عبادک حتماً مقتضیاً فأخرجنی من قبری مۆتزراً کفنی، شاهراً سیفی، مجرداً قناتی، ملبّیاً دعوه الداعی فی الحاضر و البادی. اللهم أرنی الطلعه الرشیده، و الغره الحمیده، و اکحل بصری بنظره منّی إلیه، و عجّل فرجه، و سهِّل مخرجه، اللهم اشدد أزره، و قوّ ظهره، و طوّل عمره، اللهم اعمر له بلادک، و أحی به عبادک، فانک قلت و قولک الحق (ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس) فأظهر اللهم لنا ولیک، و ابن بنت نبیک، المسمی باسم رسولک، صلواتک علیه و آله، حتی لا یظفر بشئ من الباطل الا مزقه، و یحق الله الحق بکلماته و یحققه، اللهم اکشف هذه الغمه عن هذه الامه بظهوره، إنهم یرونه بعیداً و نراه قریباً، و صلی الله علی محمد و آله».(۴)
۲. در برخی روایات نام افرادی بیان شده که در دوران حکومت امام زنده می‌شوند.
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «همراه امام قائم(عج) از پشت کوفه ۲۷ نفر زنده می‌شوند که یار امام و حاکم باشند. پانزده نفر از آنها از اصحاب موسی(علیه السلام) هستند، چنان‌که حق تعالی در قرآن فرموده: و من قوم موسی امه یهدون بالحق و به یعدلون؛ “و هفت نفر دیگرند اصحاب کهف، یوشع بن نون، سلمان فارسی، ابودجانه انصاری، مقداد و مالک اشتر”.» (5)
البته به نام پیامبر، امیرالمۆمنین و امام حسین(علیهما السلام) نیز تصریح شده است.(۶)
دو گروه از قبرهای خود برانگیخته خواهند شد: یکی مۆمنان واقعی و دیگری مشرکان خالص که غرق در شرک بوده‌اند
چگونه برانگیخته می‌شوند؟
کیفیت زنده شدن مردگان بر ما معلوم نیست و تبیین امور غیرعادی برای ما امکان ندارد. اما امام صادق (علیه السلام) در روایتی می‌فرمایند: «وقتی زمان ظهور نزدیک شود، در ماه جمادی دوم و ده روز از ماه رجب، بارانی می‌بارد که مردم نظیر آن را ندیده‌اند و خداوند به سبب آن باران، گوشت و بدن مۆمنان را می‌پروراند و انگار می‌بینم که خاک‌های موی سرشان را پاک می‌کند». (۷)
البته اصل زنده شدن مردگان توسط حضرت عیسی به تصریح قرآن انجام شده و چیز محال و غیرممکنی نیست، اما کیفیت آن برای ما مجهول است.
سرانجام آنان چیست؟
مانند همه انسان‌ها زندگی می‌کنند و بعضی که قبلاً شهید شده بودند، به مرگ طبیعی و بعضی دیگر که به مرگ طبیعی مرده بودند، شهید از دنیا می‌روند.(۸)
پی‌نوشت‌ها:
۱.بحارالانوار، ج۵۳، ص۳۹، ح۱.
۲.همان، ص۱۴۳، ح۱۶۲.
۳.الکافی، ج۲، ص۶۲۰.
۴.بحارالانوار ، ج۸۳، ص۶۱.
۵.همان، ص۹۰، ح۹۵.
۶.همان، ص۳۹، ح۱و۲.
۷.همان، ص۹۰، ح۹۴.
۸.همان، ج۵۳، ص۴، ح۵.