برانگیخته شدن مردگان در هنگامه ظهور قائم
صحنه هاى قیامت با هنگامه ظهور حضرت حجت از جهات گوناگون مشابه یکدیگرند
برانگیخته شدن مردگان
در زمان ظهور حضرت بقیهاللَّه جمعى از اموات مؤمنان به اذن خداوند زنده مى شوند و به زندگى دنیا باز مى گردند و این امر چنان واضح و مسلّم است که در برخى از دعاهاى مشهور به صورت یکى از حوایج و خواسته هاى مهم شیعیان و منتظران یاد شده است. به نمونه اى از احادیث و ادعیهاى که در اینباره آمده توجه فرمایید:
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ضمن گفتارى طولانى فرمود:…اى شگفتا! و چگونه تعجب نکنم از مردگانى که خداوند آنها را زنده برانگیزد، گروه گروه با تلبیه و پاسخگویى به دعوت کننده الهى به کوچه هاى کوفه وارد شوند….(۱)
امام صادق علیه السلام فرمودند: و چون هنگام قیامش برسد در ماه جمادى الآخر و ده روز از ماه رجب بارانى خواهد بارید که خلایق مانند آن را ندیده باشند، پس خداوند متعال با آن گوشتهاى مؤمنان و بدنهایشان را در قبر خواهد رویاند، و گویا آنها را مى بینم که از سوى جهینه پیش مى آیند در حالى که موهاى خود را از خاک مى تکانند.(۲)
هنگامى که قائم ما بپاخیزد خداوند گروهى از شیعیان ما را براى او زنده مى کند
همچنین از آن حضرت روایت شده که فرمودند: هرگاه قائم آل محمدصلى الله علیه وآله به پا خیزد از پشت کعبه بیست و هفت مرد را بیرون مىآورد. پانزده تن از قوم موسى که به سوى حق راهبرى و به آن دادگرى کنند، و هفت تن از اصحاب کهف، یوشع وصى حضرت موسى، و مؤمن آل فرعون، سلمان فارسى و ابودُجانه انصارى و مالک اشتر.
از ابوبصیر آمده که گوید به حضرت امام صادق علیه السلام عرض کردم: اینکه خداوند تبارک و تعالى مىفرماید: «وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ بَلى وَعْداً عَلَیْهِ حَقّاً وَلکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ»؛(۳) آنان به شدّت به خداوند سوگندها یاد کردند که خداوند هرگز کسى را که بمیرد برنمى انگیزد، آرى این وعده حتمى خداوند است ولى بیشتر مردمان نمى دانند. منظور چیست؟
فرمود: اى ابوبصیر! در این باره چه مى گویند؟ عرض کردم: مى پندارند و قسم مى خورند که خداوند مردگان را زنده نمى کند. حضرت فرمود: مرگ بر کسى که چنین سخنى مى گوید، از آنها بپرس که آیا مشرکین به اللَّه قسم مى خوردند یا به لات و عزّى؟
ابوبصیر مى گوید گفتم: فدایت شوم پس برایم بیان فرما.
فرمود: هنگامى که قائم ما بپاخیزد خداوند گروهى از شیعیان ما را براى او برمى انگیزد و زنده مى کند که شمشیرشان بر شانه هایشان است. چون این خبر به قومى از شیعیان ما که نمرده باشند برسد به یکدیگر مى گویند: فلان و فلان و فلان از قبر برانگیخته شده و با قائم علیه السلام هستند. وقتی این سخن به گوش گروهى از دشمنان ما رسید، مى گویند: اى گروه شیعیان چقدر دروغگو هستید! این دولت و حکومت شما است و شما دروغ مىگویید! نه واللَّه! اینها که شما مى گویید زنده نشده و زنده نخواهند شد تا روز قیامت، پس خداوند گفتار آنها را حکایت کرده مى فرماید: «وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ».(۴)
و چرا تعجب نکنم از مردگانى که خداوند آنها را زنده برانگیزد، تا گروه گروه به پاسخ دعوت کننده الهى به کوچه هاى کوفه وارد شوند
در دعاى عهد است که «اَلَّلهُمَّ اِنْ حالَ بَیْنی وَبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذی جَعَلْتَهُ لِعِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَاَخْرِجْنی مِنْ قَبْری مُؤْتَزِاً کَفَنی شاهِراً سَیْفی مُجَرِّداً قَناتی فِى الْحاضِرِ وَالْبادی»؛ خداوندا! اگر میان من و (ظهور) او مرگ که بر بندگانت قضاى حتمى قرار دادهاى، جدایى انداخت؛ پس مرا از قبرم برانگیز در حالى که کفنم را بر کمر بسته، شمشیرم را از نیام برکشیده دعوتِ دعوت کننده در هر شهر و دیار را اجابت نموده باشم. و این به مهمترین ویژگیهاى قیامت شباهت دارد که در آن روز تمامى مردگان زنده مى شوند تا مورد حسابرسى قرار گیرند و نیکان پاداش و بدان کیفر اعمال خود را ببینند.
در آیات قرآن کریم استدلالها و احتجاجهاى فراوان راجع به معاد در برابر مشرکان و ملحدان به کار رفته است و تأکید شده که خداوند متعال نه تنها قادر است آدمیان را به حال سابق خود باز گرداند و به صورت اول برانگیزاند، بلکه مى تواند سرانگشتان انسان را هم به همان گونه که بود ترتیب دهد و بازسازى کند. «بَلى قادِرینَ عَلى اَنْ نُسَوِىَّ بَنانَهُ»(۵)؛ در حقیقت ما تواناییم که (خطوط) سرانگشتان او را (بار دیگر) بسازیم.