تحزب در نظام مردم سالاری اسلامی / تفکر سیاسی و عقیدتی احزاب

این که خیال کنند ما با حزب و تحزب مخالفیم، نه، اینطور نیست. قبل از پیروزی انقلاب، پایه های یک حزب بزرگ و فعال را خود ما ریختیم؛ اول انقلاب هم این حزب را تشکیل دادیم، امام هم تأیید کردند، چند سال هم با جدیت مشغول بودیم؛ البته بعد به جهاتی تعطیل شد.

#تحزب#احزاب#نظام#مردم#سالاری#اسلامی

مقام معظم رهبری (مدظله العالی)  فرمودند:

در کشورهایی که ملاحظه می کنید انقلاب شده، احزاب وسط می دانند. این سؤال پیش می آید که نگاه ما به تحزب و حزب چیست؟ به طور اجمال بگویم ما با تحزب مطلقا مخالف نیستیم.

این که خیال کنند ما با حزب و تحزب مخالفیم، نه، اینطور نیست. قبل از پیروزی انقلاب، پایه های یک حزب بزرگ و فعال را خود ما ریختیم؛ اول انقلاب هم این حزب را تشکیل دادیم، امام هم تأیید کردند، چند سال هم با جدیت مشغول بودیم؛ البته بعد به جهاتی تعطیل شد.

همان وقت به ما اشکال می کردند که تحزب با وحدت عمومی جامعه مخالف است. من آن وقت یک سخنرانی مفصلی کردم، که بعد هم پیاده شد و چاپ شد و پخش شد؛ تحت عنوان «وحدت و تحزب». تحزب می تواند در جامعه انجام بگیرد، در عین حال وحدت هم صدمه ای نبیند؛ اینها با هم منافاتی ندارد. منتها آن حزبی که مورد نظر ماست، عبارت است از یک تشکیلاتی که نقش راهنمایی و هدایت آحاد مردم را به سمت یک آرمان هایی ایفاء می کند.

ما دوجور حزب داریم: یک حزب عبارت است از کانال کشی برای هدایت های فکری؛ حالا چه فکری به معنای سیاسی، چه فکری به معنای دینی و عقیدتی. اگر چنانچه کسانی این کار را بکنند، خوب است. قصد عبارت از این نیست که قدرت را در دست بگیرند؛ می خواهند جامعه را به یک سطحی از معرفت، به یک سطحی از دانایی سیاسی و عقیدتی برسانند؛ این چیز خوبی است. البته کسانی که یک چنین توانایی ای داشته باشند، به طور طبیعی در مسابقات قدرت، در انتخابات قدرت هم آنها صاحب رأی خواهند شد، آنها برنده خواهند شد؛ لیکن این هدفشان نیست. این یک جور حزب است؛ این مورد تأیید است. میدان باز است؛ هر کس می خواهد بکند، بکند.

یک جور حزب، تقلید از احزاب کنونی غربی است. حالا من گذشته را کاری ندارم – احزاب کنونی غربی به معنای باشگاه هایی برای کسب قدرت است؛ اصلا حزب یعنی مجموعه ای برای کسب قدرت. یک گروهی با هم همراه می شوند، از سرمایه و پول و امکانات مالی خودشان بهره مند می شوند، یا از دیگران کسب می کنند، یا بندوبست های سیاسی می کنند، برای اینکه به قدرت برسند.

یک گروه هم رقیب اینهاست؛ کارهای مشابه اینها را انجام می دهد تا آنها را از قدرت پایین بکشد، خودش بشود جایگزین. الان احزاب در دنیا غالبا اینگونه اند. این دو حزبی که در آمریکا به نوبت در رأس کار قرار می گیرند، از همین قبیلند؛ اینها در واقع باشگاه های کسب قدرتند. این نه، هیچ وجهی ندارد.

اگر کسانی در داخل کشور ما با این شیوه دنبال تحزب می روند، ما جلویشان را نمی گیریم. اگر کسی ادعا کند که نظام جلوی تشکیل احزاب را گرفته است، یک دروغ واضحی گفته؛ چنین چیزی نیست؛ اما من این‌جور حزب را تأیید نمی کنم.

این‌جور حزب سازی، این‌جور حزب بازی معنایش عبارت است از کشمکش قدرت؛ این هیچ وجهی ندارد. اما حزب به معنای اول، یعنی یک کانال کشی در درون جامعه، برای گسترش فکر درست – چه فکر عقیدتی و اسلامی، چه فکر سیاسی و تربیت کادرهای گوناگون – بسیار خوب است؛ این چیز نامطلوبی نیست.