مدّعیان دروغین مهدویت و نیابت خاصه و عامه / عدم پیروى از ولایت فقیه و نواب عام/ فعالیت هاى غرب ومستشرقان

در هر عصرى عده اى به دروغ، ادّعاى مهدویت نموده یا دیگران چنین نسبتى به آنان داده اند وبدین وسیله فرقه هایى ایجاد کرده اند. چه در دوره غیبت صغرا وچه در دوره غیبت کبرا، کسانى بوده اند که نیابت خاصه یا وکالت امام را به دروغ، ادعا مى کرده اند. البته ادعاهاى این افراد به صورت هاى متفاوتى، ارائه شده است:

۱. مهدویت

۲. نیابت خاصه، وکالت، بابیت یا … افرادى که مدعى اند هر موقع بخواهند امام را  مى توانند ببینند، مشکلات به واسطه آنان حل مى شود، آن ها واسطه وباب میان مردم وامام هستند، پیامى را از امام آورده اند یا پیامى را براى امام مى برند.

۳. نیابت عامه: عده اى خود را به جاى علماى ربّانى، مراجع عظام تقلید وفقها و… معرفى مى کنند با این که در این دوران، عقل ونقل، وظیفه همه را روشن ساخته است وآن، مراجعه به علما وفقها است. اینان راهى جداى از قران وسنت وعقل برگزیده وسیر وسلوکى معرفى مى کنند ورهْ نرفته، ره مى آموزند.

پیامدها

۱. گمراهى مردم.

۲. دورى از مسیر اهل بیت علیهم السلام.

۳. به بازى گرفته شدن دین.

۴. اختلافات دینى در اثر متابعت از فرقه هاى انحرافى.

خاستگاه

۱. مشکلات روحى وروانى، عقده خود کم بینى، هیسترى ومطرح کردن خود.

۲. نفسانیات ومشکلات اخلاقى وضعف ایمان.

۳. توهم وخیال پردازى.

۴. هوى وهوس وخواسته هاى دنیوى وجاه ومقام.

۵. جهل وناآگاهى.

۶. سکوت اندیشمندان وعالمان یا به موقع ومناسب تصمیم نگرفتن.

۷. مشکلات سیاسى، تأثیر اَیادى اجانب مثل فریفتن محمد على باب و….

۸. عدم معرفت به جایگاه وشأن امام وجانشینى ایشان.

درمان

۱. تقوا وتهذیب نفس.

۲. علم وبصیرت دینى وسیاسى علما، اندیشمندان، دولت مردان ومردم.

۳. روشنگرى علما واندیشمندان، تکذیب منحرفان.

۴. برخورد دولت مردان جامعه اسلامى (مثل برخورد امیرکبیر با بابیت که ستودنى است).

۵. عدم تسامح واغماض در برخورد با انحرافات وبدعت ها.

عدم پیروى از ولایت فقیه و نواب عام

یکى دیگر از آسیب هایى که وحدت جامعه اسلامى را خدشه دار ساخته وزمینه را براى فعالیت دشمنان دین ومهدویت (به صورت هاى مختلف مانند دشمنى روشن وبى واسطه، فرقه سازى، مدعیان و…) فراهم مى آورد، عدم پیروى از نوّاب عام امام عصر علیه السلام است با آن که اطاعت از این بزرگواران، در عقل ونقل تأکید شده است.

پیامدها

۱. گمراهى وضلالت.

۲. پراکندگى افراد وعدم وحدت در سایه رهبرى واحد.

۳. شکست پذیر بودن در مقابل دشمن وعدم مقاومت.

خاستگاه

۱. عدم بصیرت کافى در دین.

۲. توجه نکردن به دلایل عقلى ونقلى.

۳. توهم پیروى مستقیم وبى واسطه از امام عصر علیه السلام.

۴. توقع نیابت خاصه در عصر غیبت کبرا.

۵. هوى وهوس.

۶. اغراض سیاسى وشیطنت هاى استکبار.

درمان

تبیین عقلى ونقلى ضرورت رویکرد به نوّاب عام

تبیین ادله عقلى در آسیب اول، بررسى شد وگذشت.

ادله نقلى

امام صادق علیه السلام فرمودند: فاما من کان من الفقهاء صائناً لنفسه حافظا لدینه مخالفا على هواه، مطیعاً لامر مولاه فللعوام ان یقلّدوه وذلک لا یکون الا بعض فقهاء الشیعه لا کلّهم.

از میان فقیهان، فقیهى که نفس ودین خود را ـ نه دنیایش را ـ نگاهدار باشد (پرهیزگار)، با هوى وهوس هایش مخالفت نماید وفرمان مولایش را اطاعت کند، باید مردم از وتقلید کنند وداراى چنین صفات والایى نباشد مگر برخى از فقهاى شیعه، نه همه آنان.

در توقیع محمد بن عثمان عمرى خطاب به اسحاق بن یعقوب از امام زمان علیه السلام چنین آمده است:

اما الحوادث الواقعه فارجعوا الى رواه احادیثنا، فانهم حجتى علیکم وانا حجهالله علیکم.

در حوادث وپیشامدها به راویان احادیث ما (فقها) مراجعه کنید؛ چرا که آنان حجت من بر شما ومن حجّت خدا بر شمایم.

۲. بصیرت دینى وسیاسى.

۳. هماهنگى ووحدت رویه بین اندیشمندان وعلما در حمایت از فقیهى که عهده دار امور گشته است.

۴. تلاش براى حل مشکلات دینى، فکرى، سیاسى واجتماعى جامعه با همفکرى اندیشمندان وعلما.

فعالیت هاى غرب ومستشرقان

یکى دیگر از آسیب ها وتخریب ها، تحریف هایى است که توسط مستشرقان در مقوله مهدویت پدید آمده است. آنان مغرضانه یا بدون مراجعه به منابع اصیل، مطالبى را به نام دین ومهدویت ارائه مى دهند ودر پى آن، افرادى نیز با مطالب ومقاله هاى آنان برخورد علمى کرده وآن را یک کار علمى وتحقیقى وبدون هیچ عیب ونقص مى پندارند ودر کتاب ها ومقالات خویش از آن بهره مى گیرند.

پیامدها

۱. دورى گزیدن جوامع غیر اسلامى از مطالب اصیل اسلامى به طور کلى ومهدویت به طور خاص که مورد بحث است.

۲. ایجاد شک وتردید یا تنفّر در میان معتقدان کم اطلاع.

خاستگاه

۱. بى اطلاعى از منابع اصیل.

۲. مراجعه به منابع دست چندم به جاى منابع اصیل ودست اول. 

۳. مراجعه به منابع وآراى مخالفان شیعه، مثلا در بررسى دیدگاه مهدویت شیعى به جاى مراجعه به منابع اصیل شیعى، آن را در میان دیدگاه هاى اهل سنت جست وجو مى کنند. (قاعده این است که براى شناخت اندیشه وآراى مذهبى، به کارشناسان ومتخصصان خود آن ها رجوع شود).

۴. جدایى از علما وکارشناسان مذهب یا آن مقوله، بى اعتنایى یا بى اطلاعى یا عدم طرح توضیحات کارشناسان مربوط.

۵. برخورد مغرضانه وجانبدارانه به جاى بى طرفى با مقولات علمى.

۶. سیاست بازى وشیطنت هاى استکبار.

درمان

۱. تبیین، روشنگرى، حل شبهات و… توسط علما واندیشمندان مانند ارائه دائره المعارف ها با توضیحات کافى ودلایل معتبر واصیل و… .

۲. هوشیارى در مقابل غرض ورزى ها وسیاست زدگى ها.

۳. مبهوت نشدن در مقابل غرب، مستشرقان و… .