مجموعه شعارهای زمان انقلاب ایران که شنیده نشده
در دوره مبارزات انقلابی که در شهرها و شهرستان‌ها و حتی روستاهای ایران جریان داشت علاوه بر «مرگ بر شاه» که شعاری سراسری بود، شعارهای دیگری هم مطرح می‌شدند که برخی‌هایشان جالب بودند. اغلب این شعارها نیز به فساد پهلوی‌ها مربوط بود.
خبرگذاری افسران: چرا اغلب شعارهای مبارزه انقلابی به فساد پهلوی‌ها مربوط بودند؟ چون تشت رسوایی پهلوی‌ها به‌ویژه درباریان از بام افتاده بود و به گفته «ژان لوروریه» روزنامه‌نگار فرانسوی: «اگر در کوچه و خیابان از ایرانیان بپرسید که چرا رژیم را مورد انتقاد و سرزنش قرار می‌دهند و جواب آنها را جمع کنید فساد و انحطاط اخلاقی رژیم در ردیف اول پاسخ آنها خواهد بود».
خلاصه این‌طوری بود که شعارهایی از این نوع در کوچه‌ها و خیابان‌های شهرهای بزرگ و کوچک ایران روی دیوارها می‌رفت یا در تظاهرات روی پلاکاردها نوشته می‌شد: «نظام شاهنشاهی سرچشمه فساد است/ شاه مظهر رذالت، دنائت، لئامت و فساد است یا اسلام دین جنبش و جهاد است/ برنامه‌اش کوبیدن فساد است/ تا شاه در ایران است، فساد هم هست/ مرگ بر رژیم فاسد».
و چون اشرف پهلوی مشهور به فساد و فحشا بود، این شعارها هم بود: «مرگ بر خاندان فاحشه پهلوی/ ای اشرف بی‌شرف کجایی؟/ مرگ بر محمدرضا پهلوی، غلامرضا پهلوی، اشرف فاحشه/ اشرف رهبر باند هروئین/ شاه به این بی‌غیرتی هرگز ندیده ملتی».
چون پهلوی دوم شراب و مشروبات الکلی می‌نوشید، شعارها این هم بود: «مرگ بر شاه جلاد شرابخوار». و چون در جریان سفر کارتر به ایران در شب ژانویه ۱۹۷۸ مصادف با ۱۱ دی ۱۳۵۶ فرح با کارتر رقصیده بود شعارها این هم بود: «شاهپور بختیار در کاخ بسته، کارتر می‌زنه، شاه می‌خونه، فرح می‌رقصه». و چون شاه پهلوی مشهور به فساد مالی بود شعارها این هم بود: «ما شیر و موز نمی‌خواهیم، ما شاه دزد نمی‌خواهیم/ پنجاه سال دزدی و جنایت، افتخار محمدرضا شاه است».
جالب اینکه گاهی هم مردم از خوانندگان آن دوره که به نظرشان مروج ابتذال بودند، مایه می‌گذاشتند و از این شعارها بر دیوارها می‌نوشتند: «ما گوگوش و رامش نمی‌خواهیم/ ما شاه سرکش نمی‌خواهیم یا جیب شاه بانکه/ هایده مثل تانکه».
آخرسر هم اینکه درباره بختیار که او را «نوکر بی‌اختیار» می‌خواندند و به‌قول ارتشبد «فردوست» تریاکی و عرق‌خور بود و این‌طوری بود: «در نخست‌وزیری روزی دو بار، ساعت ۱۰ صبح و ساعت ۵ بعدازظهر برای او بساط برپا می‌شد» چنین شعارهایی مطرح می‌شد: «تریاکی بی‌اختیار/ دست از سر مردم بردار/ بختیار شیره‌کش/ تو هم برو مراکش [اشاره به فرار پهلوی دوم از ایران و اقامت چند هفته‌ای در مراکش].