چرا ایران به جنگ غزه ورود مستقیم نمی کند؟!

محسن_مهدیان

فاصله امید برخی هموطنان از حماسه حماس تا ناامیدی شان بعد از جنایت صهیوینستی تنها چند روز یا حتی چند ساعت بود.

روزهای اول تصور می کردند حمله حماس پروژه جمهوری اسلامی است و امروز ابهام شان اینست که پس جمهوری اسلامی کجاست. البته که حق دارند. هم دلسوز مقاومت اند و هم دل به آرمان های جمهوری اسلامی در دفاع از مظلوم بستند. اما ایندو کافی نیست. به نظر میرسد چهار خطای شناختی در این میان وجود دارد.

یکم. شناخت از حماس. دوم شناخت از شکست ترمیم ناپذیر اسرائیل. سوم. الگوی جمهوری اسلامی در احقاق حق و در نهایت نقطه نهایی مبارزه.
🔻مختصری مرور کنیم.

۱️⃣ یکم شناخت حماس
حماس امروز از انتفاضه سنگ به طوفان الاقصی رسیده است. اما این رشد چشمگیر تنها در ابزار مبارزه نیست. امروز با مردم و جوانانی از مقاومت مواجهیم که به معنای واقعی کلمه اهل مقاومت اند. اهل مبارزه اند. این روزها انبوهی از فیلم های مستند مردم غزه منتشر شده است که در دل بلا و مصیبت از ایستادگی می گویند. رمز پیروزی و نصرت حق نیز در همین عمق مجاهدت انسانی است. و البته این رشد روحی و انسانی، امروز به گستردگی جبهه مقاومت است.
این همان اصلی است که رهبری بر مبنای آن فرمودند این حماسه در همه سطوح به دست جوانان غیور فلسطین رقم خورده است.

۲️⃣ دوم. شکست ترمیم ناپذیر
شهرک ها امنیت ندارند. سیستم دفاعی اسرائیل نشان داد که نفوذ پذیر است. ارتش چهارم دنیا زمینگیر شد. سیستم اطلاعاتی رژیم صهیونیستی بی آبرو شد. این همه بکنار؛ در یک کلمه هیمنه اسرائیل شکست. هیمنه دست ساز و پوشالین صهیونیست ها فرو ریخت. این سطح از ددمنشی و خونریزی و ادم کشی شان نیز مثل زنجیر پاره کردن اوباش محله است؛ وقتی زخم خورده و زمین گیر شده است.

۳️⃣ سوم. الگوی جمهوری اسلامی در دفاع از مظلوم
الگوی جمهوری اسلامی در دفاع از مظلوم بیداری انسانی است. اساسا خود جمهوری اسلامی نیز با همین مبنا شکل گرفته است. انقلاب ۵۷ خروجی و ثمره بیداری انسانی است. اساسا مدل هدایت انبیایی نیز بر همین مبنا است. انسان ها بیدار می شوند و توسعه پیدا می کنند و جبهه متحد شکل می گیرد و علیه فرعون و اهریمن خروش می کنند. سپس در برابر مصائب صبوری به خرج می دهند و توکل و مقاومت می ورزند تا نصرت الهی فرا می رسد و معجزه ها پیش چشم می آید.

🔸 با این چارچوب، جمهوری اسلامی از مظلوم حمایت می کند اما حمایتش برای ماندن او در میدان مقاومت است. قرار است مجاهد مبارز در میدان بماند. میداندار اوست. جمهوری اسلامی به این مجاهدت ها مدد می دهد اما جای آنها را نخواهد گرفت. مدد می دهد تا گسترده شود و جبهه مبارزه شکل بگیرد. نقطه پیروزی اینجاست نه ورود نیابتی. مروری بر همه حمایت های جمهوری اسلامی از نهضت مظلومین و مقاومت، شاهدی بر همین مدعاست.

۴️⃣ چهارم. نقطه نهایی مبارزه
نقطه نهایی مبارزه جان و دل و ذهن مردم است. انسان ها باید بیدار شوند. همین جنگ اخیر را ببینید. از همان ابتدا نزاع بر سر جنگ روایت ها شکل گرفت. اسرائیل ناچار به مظلوم نمایی شد. از همان ابتدا پروژه دروغ های رسانه ای رقم خورد. خبر دختر آلمانی ساکن در اسرائیل که گفتند مورد تجاوز قرار گرفته و کشته شده است بعد از چند روز درگیری خبری از سوی خانواده اش تکذیب شد. دروغ هایی از جنس همان حربه های شنیع رسانه ای که سالهاست مردم ایران با آن درگیرند و زخم ها خورده اند. جنگ روایت های غزه ادامه داشت تا رسید به بمباران بیمارستان المعمدانی و هنوز هم ادامه دارد.

اما این خون های پاک کودکان معصوم به زودی روایت اصلی را بر جهان مسلط می کند. کما اینکه همین امروز خروش هزاران نفر در پاریس و لندن و آمریکا و دیگر شهرهای اروپائی قابل توجه است. سرود سلام فرمانده چالش میلیونی شبکه های اجتماعی می شود و سلبریتی های جهانی برخلاف خودتحقیرهای داخلی علیه ظلم فریاد می زنند. کم کم ابرروایت مظلومیت غزه، عالمیگر و موجب بیداری ملت ها می شود. همین بیداری مردم است که دولت فرانسه را هم ناچار می کند ماجرای بیمارستان غزه را محکوم کند.

این دستاورد کمی نیست. چشم ها باز شود، حلقه مقاومت به همان اندازه گسترده تر شده و اینجاست که بنابر سنت قطعی و قهری الهی ورق برگشته و نوبت به امداد های الهی در نصرت جبهه حق می رسد.

جمهوری اسلامی نیز در همین نقطه نقش آفرینی می کند.