علل کاهش مخاطبین تلویزیون و گرایش به رسانه های خارجی
تلویزیون در گذر زمان مرجعیت خود را در بین رسانههای تاثیرگذار هر روز بیشتر از دست میدهد و مردم نیز هر روز فاصله بیشتری با آن پیدا میکنند و آنچه امروز در آمار و ارقام و نظرسنجیهای رسمی اعلام شده مشاهده میکنیم همگی حکایت از آن دارد که مخاطب تلویزیون با روندی کاهشی روبرو بوده است.
به گزارش خبرگزاری افسران، صداوسیما همواره یکی از پربحثترین نهادها در ایران بوده. سازمانی با دامنه گسترده مخاطب که به دلیل همین گستردگی و البته انحصاری که در ایران دارد همواره مورد توجه بوده است اما این سازمان در سالهای اخیر روندی را در پیش گرفته که عدهای این سیاستها را در جهت ریزش مخاطب میدانند.
بهطوری که تلویزیون در گذر زمان مرجعیت خود را در بین رسانههای تاثیرگذار هر روز بیشتر از دست میدهد و مردم نیز هر روز فاصله بیشتری با آن پیدا میکنند و آنچه امروز در آمار و ارقام و نظرسنجیهای رسمی اعلام شده مشاهده میکنیم همگی حکایت از آن دارد که مخاطب تلویزیون با روندی کاهشی روبرو بوده است تا آنجا که بینندگان سریالهای آن به کمترین میزان در ۱۰ سال اخیر رسیده است. موضوعی که هنرمندان کشورمان نیز به آن اذعان دارند و دلایل گوناگونی برای آن عنوان میکنند.
گرایش مردم به شبکههای خارجی و ماهواره
تا جایی که فرید سجادی حسینی بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر وتلویزیون کشورمان عنوان میکند: مردم در حال حاضر از تلویزیون فاصله گرفته و به ماهواره و شبکههای خارجی گرایش پیدا میکنند و دلیل آن جذابیتهای بصری و فیلمنامهای قوی است که در فیلمهای آن طرف آبی وجود دارد.
وی میافزاید: همین جذابیتها باعث شده تا مردم از تلویزیون خودمان گریزان باشند و به سریالهای آن طرف آبی رجوع کنند.
بیپولی، بیاعتمادی و ملی نبودن، عمدهترین مشکلات تلویزیون
همچنین منتقد و کارشناس رسانه در گفتوگویی عنوان کرده: «بیپولی، بیاعتمادی و ملی نبودن، عمدهترین مشکلاتی است که تلویزیون این روزها به آن مبتلاست. البته سالهای پیش هم این موارد و انتقادات، گفته شده، اما مدیران با لجاجت به رفتار خود ادامه دادهاند و این شیوه استمرار یافته در نتیجه هر روز این مشکلات در حوزههای سانسور و بیمحتوا کردن مفاهیم ادامه یافته است.»
وی میافزاید: صداوسیما تا کنون حدود ۱۳۰۰ سریال تلویزیونی تولید و پخش کرده، اما از میان این فهرست، کمتر از ۱۰۰ سریال بهعنوان آثار ماندگار و پرمخاطب شناخته میشوند که اغلب آنها تولیدات دهه ۷۰ و ۸۰ هستند و در دهه ۹۰ و دو سال طی شده از دهه ۱۴۰۰ اغلب مجموعههای تلویزیونی به دلیل کیفیت بسیار پایین با انتقادات مردمی مواجه شدهاند.
وی ادامه میدهد: سریالهای ضعیف همیشه و همه جای دنیا پیدا میشوند و بهترین تیمهای سازنده هم ممکن است کارهای ضعیفی در کارنامهشان داشته باشند. اما در چند سال اخیر تعداد سریالهای بسیار ضعیف صداوسیما بیشتر از آن بود که بتوانیم آن را به پای اتفاق بگذاریم؛ ظاهرا مشکلی جدی در رویکرد این رسانه به موضوع سریالسازی وجود دارد که اگر فکری به حال آن نشود این مسیر رو به قهقرا ادامه پیدا خواهد کرد.
چنین انتظار میرفت که بعد از حضور تیم جدید مدیریتی در «سازمان صداوسیما» شکاف بین مخاطبان و تولیدات تلویزیون به حداقل برسد اما اینگونه نشد و همچنان پس از گذشت بیش از دوسال کمتر نشانی از تحول را میتوان در خروجی آنتن تلویزیون به ویژه در عرصه سریالسازی یافت.