برخورد امام مهدی(عج)، با خشونت یا رأفت / بررسی تناقض این شبهه
شاید شما نیز این سخن و به عبارتی این شبهه را شنیده باشید که آیا این که می گویند: وقتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف قیام کنند، مردمان بسیاری را می کشند؛ به گونه ای که سیل خون در زمین به راه می افتد و حتی انسان های به دنیا آمده از نسل قاتلان امام حسین علیه السلام را هم به عنوان انتقام خون آن حضرت به قتل می رساند، حقیقت دارد؟ آیا به راستی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف با ظهور خود با مردمان این گونه رفتار می کند؟ اگر آری، پس چگونه است که می گویند امام با مردمان با رحمت و رأفت برخورد می کند؟ تناقض این دو مسئله چگونه حل می شود؟
باید توجه داشت که امام واسطه فیض خداوند است که به برکت وجود او برکات الهی شامل حال مردم می شود. زمین به برکت وجود آن ها نعمت های الهی مانند روییدنی ها و میوه ها و محصولاتش را در اختیار جهانیان قرار می دهد و آسمان، باران و سایر روزی ها را بر آن ها نازل می کند و اگر لحظه ای وجود امام از نظام آفرینش حذف شود، زمین اهل خود را هلاک می سازد.
آن حضرت در شرایطی ظهور می کند که انسان ها از جور و ستم حکومت های ظالم و مکاتب دروغین مدعی نجات بخشی بشریت، به تنگ آمده و در نتیجه به بیراهه رفتن ها جامعه جهانی دچار انواع بلاهای اجتماعی شده اند
بنابراین چنین شخصیتی نمی تواند نسبت به مردم سخت گیر، خشن، بی رحم و … باشد؛ بلکه همان گونه که امام رضا علیه السلام در توصیف امام می فرماید: « [امام] انیس و دوست مردم است و همانند پدری دل سوز و برادر مهربان و مادر پرعاطفه نسبت به فرزند کوچکش به آن ها مهر می ورزد. امام به منزله یک پناهگاه امن مردم در هنگام وقوع پیشامدهای ناگوار است».
بنابر روایات آن حضرت در شرایطی ظهور می کند که انسان ها از جور و ستم حکومت های ظالم و مکاتب دروغین مدعی نجات بخشی بشریت، به تنگ آمده و در نتیجه به بیراهه رفتن ها جامعه جهانی دچار انواع بلاهای اجتماعی شده اند. بحران ها و آشوب های مختلف اجتماعی، در مجموع شرایطی را فراهم می کنند که وقتی حضرت به اذن پروردگار عالم ظهور کنند و مردم را به سوی خود فرا می خوانند در کمترین زمان ممکن از سرتاسر عالم انسان های عدالت خواه و تشنه امنیت و آسایش خود را به نزد آن حضرت می رسانند و لحظه به لحظه بر تعداد یاران وی افزوده می شود تا به آنجا که در کمتر از یک سال به کمک خود مردم، حکومت عدل جهانی در سراسر کره زمین استقرار پیدا می کند و بساط ستم و ظلم و تعدی برچیده می شود و بشریت به آرزوی دیرینه خود که همانا صلح و امنیت و آسایش کامل است، دست می یابد.این کار به راحتی هم انجام نمی گیرد، چه بسیار افرادی که منافع نامشروع خود را در خطر دیده و به مخالفت با آن حضرت برمی خیزند و در صدد جنگ برمی آیند که امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف همانند همه اولیای الهی با شیوه های مختلف آن ها را به راه راست فراخوانده، از وارد شدن به جنگ برحذر می دارد. در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: «مهدی آنان را با کلامی حکیمانه به پذیرش حق دعوت می کند و با زیباترین و شیرین ترین سخنان آن ها را موعظه می کند که بسیاری از آن ها توجه کرده، به حق گردن می نهند و دست از مخالفت و ستمگری و تعدی بر می دارند». با این وجود باز افرادی خواهند بود که بر عناد خویش اصرار ورزیده و بر موضع ظالمانه خود پافشاری می کنند؛ بنابراین امام در مقابل آن ها به شیوه های قهرآمیز متوسل می شوند. همچنان که روایات بیانگر آن است که آن حضرت از ظالمان و ستم پیشگان انتقام می گیرد تا جور و ستم را از ریشه برکند؛ شوکت و عظمت پوشالی سرکشان را درهم شکند؛ کاخ شرک و نفاق را ویران سازد و شاخه های گمراهی و شقاوت و فسق و فجور را قطع کند.
امام زمان(عج) پس از ظهور، هرگز خود آغاز کننده جنگی نخواهد بود؛ بلکه جنگ و خونریزی عظیمی که مطرح می شود، قبل از ظهور و به دست سران حکومت های ظالم و استکباری به وجود می آید. هر چند امام در نتیجه عناد اهل باطل مجبور به مبارزه قهرآمیز با آن ها می شود
بررسی روایات در این زمینه بیانگر آن است که امام زمان(عج) پس از ظهور، هرگز خود آغاز کننده جنگی نخواهد بود؛ بلکه جنگ و خونریزی عظیمی که مطرح می شود، قبل از ظهور و به دست سران حکومت های ظالم و استکباری به وجود می آید. هر چند امام در نتیجه عناد اهل باطل مجبور به مبارزه قهرآمیز با آن ها می شود، اما ابتدا با حکمت و موعظه نیکو آنان را به پذیرش حق دعوت می کند و از مقابله با خود برحذر می دارد. آن گاه نیز که به جنگ می پردازد، تنها با طغیان‌گران و سرکشان به مبارزه می پردازد تا دست از عناد بردارند و از هرگونه تعدی و ستم به دیگران خودداری کنند که این، همان روشی است که همه انبیای الهی آن را به کار بسته اند؛ بدون اینکه کوچک ترین صدمه ای به انسان های بی گناه و مستضعف وارد شود.